Alle inzendingen over hoffmann schulz

Ik droom soms stiekem verder... Alweer elf jaar geleden Je blik weerspiegelt weer even in de oogappel van mijn hart Een stukje geluk uit het verleden gesneden Het steegje waar we stonden diep in die nacht Je gaf me een zoen en vroeg of ik het meende, wat ik die middag aan de telefoon zei hardop door de telefoon dacht Je keek me doordringend…

De directeur van het grand hotel café-restaurant heet hoffmann hij heeft een rekening bij de bekende amro-bank althans volgens zijn briefpapier er zijn 80 bedden en 1 lift kamers met bad douche en telefoon misschien verstaat u me niet?…

Vandaag zocht ik de vrijheid, ik vond racende tieners op hun bikes vrije borsten aan het strand schimmige vrijheid uit een fles vrije tenen in sandalen allemaal vrij voor dat moment. Vandaag vond ik de vrijheid in de koekoek in het bos bij vrije noten uit een fluit ik zag vrije vogels in het veld vrije vissen in de vijver herten en zwijnen…

.” ---------- na overleg met Arabische "parlementariërs" veroordeelde voorzitter van het Europees parlement Martin Schulz in scherpe bewoordingen de inhoud en verspreiding van de anti-Islamfilm ‘Innocence of Moslims’…

Schulz (26 november 1922 - 12 feb 2000)…

Geritsel van bladeren lijkt het enige wakkere geluid het is laat in de zomernacht En wij lopen midden op straat door slapende dorpswijken "Het is een nacht" te zingen De straatverlichting aan jouw kant van de weg werpt jouw schaduw over mij heen Als de wetenschap dat jij al vergeven bent en mij om vergeving vraagt Je zult moeten…

Ineens stond daar een viertal bureaucraten, - de meesten zijn al jarenlang bekend – Te strijden voor het ambt van president, En over onze hoofden heen te praten. Ze vinden dat, ondanks protest der horden, Hun baan wegens succes verlengd moet worden.…

Gescheurd is de bast en uit de ruige stam sijpelt kleverig klam het sap van de berk; eens slank en rank wiegend, soepel en sterk reeds lang voordat ik ter wereld kwam. Even oud staat naast haar, nog stram en fier, zich traag krakend buigend bij harde wind de boom, die ik bewonderde als kind, een meer dan twintig meter hoge populier. Ze stonden…

Reeds schemert vaag het ochtendgloren als ik mijn schreden huiswaarts richt. Een nieuwe dag is weer geboren - vermoeidheid tekent mijn gezicht. Aarz’lend komt de natuur tot leven tussen het asfalt en ’t beton. De merels zingen: ''wacht nog even, nog even maar, dan komt de zon''. In deze prille ochtenduren draai ik m’n sleutel in het…

(toen: geen computer, wél pen en papier…) Zou men mij vragen toe te lichten wat ik beoog met mijn gedichten, geschrijf, onhandig rijmgestamel – niet dat ik oud papier verzamel. ’t Is een uitlaatklep bij nood, bij schaarste ook van ’t ''geest’lijk brood''; bij spanning, pijn, bij tegenspoed put ik, door dit te doen, weer moed. '…

Ongemerkt, toch weer een poosje is het verbazend stil in mij en komt niet eventjes voorbij, zoals een duveltje uit een doosje, de door mij gewenste inspiratie. Erato en Terpsichore bezochten zelden mijn gedachten, hoewel zij steeds een glimpje brachten als aanzet voor een goed idee; en goed genoeg voor publicatie. Dus geen gedichten op…

Advent, tropisch warm, overhemd met korte mouwen… Zwetend met een Kerstboom sjouwen. In m’n hoofd alarm - Ongekend! Sneeuw, dwarrelend wit bracht ons toen de Kerstmissfeer… Vadertje winter, wanneer kom je weer? Verdrijf met kille pit m’n geeuw! Kerstmis, malse konijnenbout; waar blijft de échte kerstgedachte? Feest van ’t Licht -…

Ik lees altijd gretig netgedichten; heb zelf géén dichterlijke ader geërfd van moeder of van vader die mij dit werk zouden verlichten. Zend ik iets in dan moet ik vrezen dat ik ’t niveau weer niet bereik, zodat het dan uiteindelijk redactioneel wordt afgewezen. Terecht, want dit hier wordt gevuld door échte dichters met talenten - dus,…

onzeker, beperkt door metrum en ritme begeef ik mij op het ijs, met als enige steun de stoel van mijn gevoel laveer ik, intuïtief en handig rakelings langs jambe en trachee, dactylus en anapest, doe ik wanhopig steeds mijn best; omzeil, al doende, hexameter - om amfibrachus niet te raken mis ik zo ook alexandrijn - waarom moet…

wat is huilen? is het een teken van verdriet. of wil het zeggen: vergeet dit moment niet. een traan rolt over mijn wang. ik filosofeer over dit moment. Duurt mijn verdriet nog lang? Ik ben er niet één die voor verdriet wegrent. Ik wil niet verdrietig zijn, Ik wil m'n blijheid kunnen tonen, laat mij verlost zijn van de pijn dan zal ik mezelf…

Zien hoe het gebeuren zal, met open ogen en handen toe. Smekende ogen, zwetende handen. Hopen dat het veranderen zal. Alles moet anders, niks hetzelfde. Verandering is van groot belang. Zien hoe het gebeuren zal, met open ogen en handen toe. Smekende ogen, zwetende handen. Tranen op mijn wangen. Dwalende geest. En de grote vraag: Hoe?…

Laat een mens gelukkig zijn. Laat hem in zijn waarde, want wat had de wereld er mooi uit kunnen zien. Als we elkaar bespaarden. Wanneer laten we elkaar met rust? Wanneer gaan we de medemens respecteren? Wanneer gaan we luisteren naar elkaar? Want van iedereen valt er wat te leren. De spullen worden steeds duurder. Want alles draait om geld…

Ik ben een spook, een geest, een entiteit; kan, gelijk een sliertje rook op deze site m'n ei niet kwijt! Elk item kan ik opwaarderen, mijn cijfer wordt geregistreerd. Door naar ''alles'' terug te keren is mijn bezoek prompt genegeerd. Het overzicht laat me dan weten dat ik in feite niet besta, en hoe dat kan, Joost mag het weten.…

Het is, mijn keuze. Mijn mening, die telt. Doen, wat ik wil. Laten zien, hoe ik het zou doen. Anderen, een kans geven. Hun keuzes, respecteren. Luisteren, naar hun mening. Nadenken, waarom ze iets doen. Samen, zoeken naar een oplossing. Vrijheid, beperkt.…

Maak je niet druk, maak je geen zorgen. Vandaag heb je verprutst maar er is nog een morgen. Het maakt niet uit, je heb nog een heel leven. Er is nog een toekomst te gaan om je voor 100 procent te geven.…

de poolkap ontdooit, door smeltend ijs rijst het peil in oceanen vermengd met zoute tranen; miljarden zijn het, bedroefd geplengd machteloos ervaar ik het verlies, en zelfs uit zuidelijke streken waait soms een kille bries tergend langzaam, we doen het rustig aan, helpen wij onze aarde uiteindelijk naar de maan…

Kijkend in de spiegel zie ik mijn gelaat diffuus en wazig zonder bril; een ochtendritueel vlak voor het scheren. Over mijn huid, ooit strak gespannen, glijden over rimpels tastend mijn vingers, die de weg voor het scherpe mes voor een lange haal in de juiste richting banen. Weer met zorg en netjes glad geschoren voel ik me altijd weer…

Jij was meestal streng, onbuigzaam hard, overtuigd van jouw gelijk. Jij strafte mij volgens jouw principes. Ik was vanaf mijn puberteit tegendraads, opstandig, vast overtuigd van mijn gelijk; ‘k vond jouw methodes hopeloos verouderd. In 34 jaar slechts heel sporadisch een vluchtig contact, zonder proberen nader tot elkaar te komen.…

De aarde schudt en beeft stuiptrekkend en schokkend over het land. Schrik en paniek krijgen de overhand bij een ieder die het heeft overleefd. Ontredderd zoekt men zijn liefste op plaatsen, die onherkenbaar zijn verminkt. De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt…

Als de dagen weer gaan lengen, de wolken minder tranen plengen, als de klok weer wordt verzet, dan staan de schaatsen weer in ’t vet. Mensen wees dan op je hoede; moeder krijgt de schoonmaakwoede, zeult dagenlang met emmers sop - ‘Spic and Span’ knapt alles op. Als moeder weer is uitgerust en vader haar hartstocht’lijk kust, terwijl de…

De mens is, als tussenstadium tijdens zijn bestaan, onderdeel van het geheel onsterfelijk. Hij was ooit sterrenstof, materie, element, zal vanaf dat moment vele stadia doorlopen. Zijn collectief geheugen, latent verbonden met het universum, vermoedt instinctief de werkelijke relatie met het grote geheel. De raakvlakken ervan openbaren…

Van nature ben ik open, soms zo lek als een mandje en lijk ik pas dichter als ik dicht. Alle moeite ten spijt begint hier het probleem. Compact als mul zand verliezen mijn woorden vluchtend hun zeggingskracht. Hierdoor ontmoedigd gooi ik, soms voortijdig, de handdoek in de ring en denk: een ieder zijn gave, zijn ding… ik beperk me…

Wanneer fysieke pijn voortdurend en dagelijks aan je knaagt, je alleen nog maar gromt en slechts zelden klaagt, dan weet je: dit zit niet alleen meer tussen de oren. Je denkt niets meer te kunnen doen, dat je vroeger fluitend nog deed. Wel kan je nog spontaan en met met een blij gevoel je liefde tonen en jouw emoties, zonder…

Geboren en de eerste twee decennia getogen als jonge oosterbuur, gevormd en als jong volwassen wijsneus het pad der liefde volgend alhier beland, verloofd, getrouwd en hier gevestigd; met nieuwe, jonge wortels, na 56 jaar stevig en blijvend goed verankerd. Verbaasd word ik tijdens elk bezoek aan mijn geboorteplek gewaar, dat de door mij…

Lang geleden, beloofden wij elkaar trouw, in voor- en tegenspoed. Er voor elkaar zijn, voor elkaar te mogen zorgen als een van ons het nodig heeft. Nu, ongemerkt en ruim een halve eeuw later nog steeds hetzelfde geluksgevoel. Eens wordt die gelofte, conform de wetten der natuur, door jou of mij niet langer meer vervuld. Dan volg…