bij etenstijd
hou ik me sterk
in doen alsof
ik zie nog steeds
het bord met barst
je mes en vork
wat water in een glas
met pil ernaast voor
rek-een-levenslast
pas met de leegte van
je stoel zit ik aan tafel
met een doodsgevoel…
Het was als Wijn en Trijn
een must mijn lezenslust
kompas: boeken opgetast
in hoek en boekenkast houvast.
Maar mettertijd en jaren
gingen ze bezwaren
zouden boeken baren?
mij van lust tot last.
Tot taal getemd
getob van intellectuelen
in letterkoord en zin verwoord:
ik kon het niet meer velen.
Nu sta ik intellectueel gestremd…
Onze levenslast was zwaar op vele momenten ook zacht
zijn voetspoor zal ik blijven voelen dat is mij aangeboren.
Oh liefde van mijn leven al die jarenlang verleidelijk
je woorden klonken altijd zo innig sterk en zoet,
het komen van ooit de laatste weken is onvermijdelijk
wij blijven samen genieten omdat elk uur ertoe doet.…
ondanks de lotgenoten die ook op weg zijn
draagt ieder zijn eigen levenslast en zorgen
we volgen met zijn allen een onbekende lijn
met u als Reisgenoot blijven we toch geborgen?…
1.605
Bezig met laden