Met alles wat er over is
zullen wij elkaar bevuren
bevrijd van de benauwenis
ingestraald door zonne-uren
in jouw ruimte wil ik landen
als adellijke adelaar
leg je vleugels in mijn handen
op onze wegen naar elkaar
niet meer hoeven te doorgronden
waarom wij baden in gemis
heeft de levenswond verbonden
met alles wat er over is.…
Dichtbij deze levenswond
ervaar ik pijnsensaties
breuken maken cirkels rond
in kansloze relaties
dat mijn zo vertrouwde leed
in vervreemding uit mij slijt
heeft mijn hart totaal ontkleed
oog in oog met diepe spijt
in de kraters van mijn ziel
zal ik de vrouw ontmoeten
die met haar Achilleshiel
ons liefdevol laat boeten.…
ondergaande zon
die hen toch anders zag
vanuit diens perspectief
toen handen nog dansten
als vogels op winterwind
had ik dan willen zeggen
over plichtplegingen heen
ergens door dat gekwetter
vervliegt elk idee van tijd
verloor het strand terrein
aan land kruipt het water
wij zwommen daar maar
op lange tenen gedreven
en verzilte levenswonden…
afwikkelen deed ik
laag voor laag
maar heb het niet over
afstropen van vel
dat zou dan bloederig heten
of verwijderen van verband
gedraaid over en om al mijn
levenswonden
neen, de donkere kamer
waar licht schijnt
opdat het niet nacht lijkt
aldaar draai ik de film
uit de koker
en zie mijn leven
voorbij trekken
ben…
begroette
en de middag zo maar weg trok
we elkaar opnieuw ontmoetten
in een laatste avondmaal
nog eer de haan gekraaid had
voor het derde bacchanaal
in het licht van slangenkuilen
en de schaduw van het vallen
in het vocht van de verdoving
voor nog minder dan een roebel
jij je verraderlijk beschonk
en je de zaaiers die je zaaide
aan je levenswond…
598
Bezig met laden