zij schudden lucht
van verre streken
uit vermoeide vleugels
weten zich weer
thuis na een lange
gevaarvolle vlucht
zeeën en bergen
waren al bekend wegen
en steden nog ongekend
toch drijft hun
instinct de trek naar
paradijselijke plaatsen
met paren en overleven
kunnen zij in de soort hun
sterke genen doorgeven
nu is het zwermen…
ik heb ze
weer gezien
de spaans
sprekende duiven
hun ruiven vol middagzon
in verlaten siësta tijd
een balkonnetje
op het zuiden en
het voorzichtig
luiden van de
klokjes in de
ijle morgenstond
waar landarbeiders
al uren bezig zijn
met de aardbeioogst
waarvan smaak en geur
het knapperig stokbrood
feestelijk rood kleurt
hier…
Rijpe, tot volle wasdom gerezen, himmelhochjauchzend uit de toppen van hun tenen schreeuwende rozerood aangelopen van verlangen naar verlossing in loodzwaar neerbungelende omhulsels van mysterieuze mature, onder zachte schil bijkans uit hun voegen barstende, granaten sterren, elstarren en ander nog niet tot fastfooddrink uitgeperst vruchtvlees, hunkerend…
'k Noem mijn mature gast nog steeds - kindje -
Of liever venteke van goud
Vorig jaar erg close met elkaar geworden
Jawel door toedoen van een knus huisje en een Spike
Feelings dikke troef, woordenvloed zo overbodig
Zo dankbaar om harten die vaak bloedend rijk roos worden
Steeds geloofd in wonderen en toeval bestaat niet
Die fraaie Engelbewaarder…