Alle inzendingen over misdienaar

ééns misdienaar altijd misdienaar bleek toen ik de krant las van Alckmaer twee bloemmissen te dienen in Lisse ik deed die met drie heren aan één altaar…

Niet de imam, ook niet de dominee, Maar de pastóor mag niet van hupsakee, Hij moet zich aan de misdienaar vergrijpen. Toch treft hier de priesters geen enkele blaam, De Heer zei toch zelf al: Neemt, dit is mijn lichaam.…

Misschien is hij wel misdienaar geweest en dacht hij vaak aan zijn communiefeest.…

Daar luisterde, diep in gebed verzonken, een misdienaar naar hoe die klokken klonken. Het trof hem diep, vooral die éne bronzen.... “Waar is mijn GSM”, vroeg hij bebloed, “ik heb wel dertig kilo bel-tegoed.“…

Dankzij alle mensen die altijd met mij meeleven, kan ik misdienaar zijn. Dankzij God en de Engelen, bij wie ik me zo thuis voel... werd het uiteindelijk een dienaar van het Dichten: niet van pijn... maar staande blijven...: Alles leerde me tenslotte van binnen glorieus te zijn ! ( Voor H. en M. van Esch - van der Lee )…

Ik had je willen liefhebben als priester en misdienaar van je houden als jong pubermeisje met een veertig jaar oudere man. Waarom? Waarom? Ik had met je willen fietsen, lopen, wandelen: altijd aan jouw zijde, nooit wijkend. Ik had alles met jou. Ik had met je willen vrijen, ik had jou... ja...…

Als zwerver in het saaie Kuttekoven lig ik al weken wakker van Estelle Pfaff, zij blijft mij alsmaar dikke pret beloven tijdens een ritje in haar oude DAF, maar de pastoor verbiedt het haar, want die zegt dat ik een heiden ben, hij vond mij ook een slechte misdienaar en een achterlijke hardrockfan.…

Hier in dit huis in mijn aanwezigheid en nabijheid liet ik telkens weer een kaarsje voor jou branden. Een licht om je welkom te doen heten. Ik houd een licht, warm en brandend... om jou te doen thuiskomen: delen, met elkaar, onze diepste dromen. Als ik twaalf kaarsen ontstak... was dat om jou de liefde van mijn hart te laten weten, om…

Eén keer proef draaien: als acoliet, als meisje... in een tijd van te weinig misdienaars, toen. Samen met mijn vriendin Jackie. Wij werden vrienden, voor het leven. En ík ben die kerk nooit uitgelopen... en in de pastorie, zelfs in de tuin bleef ik gesprekken met jou voeren, eindeloos.…

ontstoken darmkanaal, de geslaagde voor het doctoraal, de betrokkene bij een gifschandaal, de man met een slechte huwelijksmoraal, de kijker naar het jeugdjournaal, de zwemmer in het afwateringskanaal, de vernietiger van archiefmateriaal, de winnaar van de golfbokaal, de dominee met een slecht verhaal, de lijder aan een nier- en leverkwaal, de misdienaar…

Niet om een fonkelende preek te horen die toch immer uitblijft maar om simpelweg in de bank te zitten en geroerd te worden door de optocht van priester, akoliet en misdienaars. Die introitus raakt mij, de lezingen raken mij ook. Ik wil eigenlijk niks, ik wil er zijn, ik wil horen, ik wil niet definitief de band doorsnijden met de traditie.…