O, trap maar op mijn hart,
schop gerust mijn schenen
Je zult het zien,
het doet me niets,
ik richt me steeds weer op
en mijn adem stokt maar even
Ik blijf waar en wie ik ben
Maar jij?
Je moet je er maar voor lenen.…
Scheur mijn woorden maar, knip mijn zinnen
en trek ze naar je toe,
maar vraag mij alsjeblieft niet hoe
vul ze gerust maar in, in je eigen verhalen,
maar maak mij er niet mee
van de wijs
wit blijft voor mij onomstotelijk wit
zwart is zwart voor mij,
hoe je het ook wendt of keert
Mijn moeder, lang al in de hemel,
mijn vader aan haar…
zij was
uit bed
gevallen
nee zei ze
je kon er niks
aan doen
het heeft
ook niks
met jou
te maken
in de nastoot
ben ik gevallen
hij gaf me
van katoen
jij kunt wel staken
je komt
toch niet meer
aan stoot…
Ik ben hier de bokser
Alle hoeken van mijn ring
Heb ik laten zien
Op punten schijnbaar verloren
Uppercut en nastoot, geplaatst
Tegenstander stond als bevroren
IJskoud sla ik
Knock-out…
Je deed me pijn
Wilde mij straffen
Voor wat niet ging
Voor jou en mij
De koek was op
Ten dode opgeschreven
Jij was getuige
Je was erbij
Het moest kapot
En ik moest bloeden
Voor elke traan
Door jou verspild
Op het laatst
Wist jij het zeker
Dat ik dit alles
Had gewild
Maar lief
Denk je nu echt
Dat het mijn keus is
Om kapot te gaan…