neem me mee hoog
tussen wolkenflarden
dansend op vleugels van
satijn en dons
laat me zweven boven
wereldzeeën
boomkruintjes wiegen
in het woud van donkere bomen
doe me de regenboogbrug
blozend kussen
tot ver over de horizon
waar mijn handen kunnen reiken
waar mijn fluister hoorbaar is
in het zuchten
van jou…… zilverwind…
Zwart gekronkel van de aarde
De toppen en bogen verlicht
Gele sluiers brengen ons dicht
Bij het vuur van hoogste waarde
Het rijk der vlammen is gewekt
De reuzen zijn opgetrokken
Verhitting heeft zich uitgestrekt
Zodat goden zullen mokken
De regenboogbrug bezweken
En de heilige es verschroeid
De Ragnarok was het teken
Oude structuren uitgeroeid…
vrouwtje gespot
naast jou zijn nieuwe thuis vond
te snel en te vroeg komt de dag
dat moe jouw hartje het begeeft
met een laatste diepe zucht
vertelt de stilte die dan valt
waarom jij juist de dag daarvoor
het vrouwtje met kusjes overlaadde
met onze ogen nat van verdriet
maak jij onverwacht de oversteek
naar daar waar ieder weet
dat de regenboogbrug…
Ik kwam nog even op bezoek
om je gedag te zeggen
voordat je aan je laatste reis
zou gaan beginnen
met één pootje stond je al
op de regenboogbrug en
het flinterdunne lijntje
dat ‘leven’ heet
Esmeralda kwam om je
op weg te helpen vanuit
je eigen vertrouwde omgeving
met je makkers vlakbij in de buurt
je allergrootste vriend…
daarna 6 kittens moest begraven
kwam ook nog op m'n pad
Als klap op de vuurpijl heb ik straks mijn
oude labrador ook niet meer
Oud versleten, kwakkelend door het leven,
geloof me het doet zeer
Maar ik heb m'n best gedaan, net als m'n vrienden
meer dan goed kun je niet zijn
Dankbaar voor wat ze brachten, leed verzachten
over de regenboogbrug…
Beiden hebben jullie
Mijn leven licht gemaakt
Met zwaaiende staarten
Mijn hart en ziel geraakt
Als levende Engelen
Op pootjes zo zacht
Beschermden jullie mij
En hielden trouw de wacht
Je gaat nu naar je broertje toe
Hij wacht al een paar jaar
En als het eens mijn tijd zal zijn
Dan zien wij elkaar daar
Daar waar dieren spelen
Bij de Regenboogbrug…