tranenregen
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 
1.436
1.436zonder blijdschap
druppels kletteren op blank hout
onwillig langzaam en schokkend
verdwijnend door groen in de aarde
voor altijd
even dacht hoopte ik
dat je niet wilde verdwijnen
je kist bij ons boven zou blijven
heel even maar
het is echt voorbij
je bent een herinnering
het leven gaat verder
begint bij de gesprekken
in het rouwcentrum…
Bezig met laden