tranenregen

namen vervaagd op oude zerken
glanzend in de kille lenteregen
druipend van de bedroefden
rondom de langwerpige kuil

sparrentakken gestoken
in de randen van het graf
kerstgroen zonder blijdschap

druppels kletteren op blank hout
onwillig langzaam en schokkend
verdwijnend door groen in de aarde

voor altijd

even dacht hoopte ik
dat je niet wilde verdwijnen
je kist bij ons boven zou blijven
heel even maar

het is echt voorbij
je bent een herinnering
het leven gaat verder

begint bij de gesprekken
in het rouwcentrum
bij broodjes en koffie

dan gaat ieder zijn eigen gang
met zijn gedachten aan jou
die daar zo eenzaam achterblijft

Biografie van deze schrijver

kist rouwcentrum koffie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 1.334