Alle inzendingen over sterrenboog

Waar rees 't eenvoudigst volk door eigen kracht zo hoog, En streefde uit laag moeras tot aan de sterrenboog?…

ik leg witte bloemen op je schouders kijk met ogen die nooit hebben liefgehad zoveel moet ik nog leren over het prille fluister van sterrenbogen het teder voelen van een dromer je geeft me nachten in feeënblauw ademt mijn adem in wolkendauw je spreekt me over verloren tover en ruikers vol rozen over het nevellied…

Melkweg in de lucht stil glijdt het licht door de tijd geen begin of eind Onder sterrenboog vraag ik niets en krijg alles een adem lang licht Liggend op mijn rug, gedragen door de draaiende aarde, strekt zich boven mij een rivier van glans — een boog van sterren, eeuwen onderweg, stil en helder, als een belofte die ons teder omarmt.…