Alle inzendingen over tandenloos

Badend in de weelde Van zo maar een dag Waar liefde heerst En vrede zelfs de Nacht verbleken doet Kan ik zo maar Aanvaarden de vriendschap, het geluk, Het leven, en zie 't Is goed…

Met andere muzen converserend, een warm rendez-vous met blindgeworden tovenaars, straalbezopen en tandenloos. Dat. Wat droomcontact. Irreëel, maar even elkander rakend zoals vlinders vleugelvrijen. Bovennatuurlijk natuurlijk. Maar dat doet zelfs hij mij niet na.…

Aftands, onacceptabel, om weemoed te dragen tandenloos na jaren iedere vreugdedans voelt zich verlaten, stikstof in het afsterven elke dag een beetje het water begint te knarsetanden 't lijkt op niks méér De levensboom vallen van de eerste bladeren verweerde rimpels eerste levensjaren jeugdigheid waar ben je heen 'k voel mij zo…