Aftands
Aftands, onacceptabel,
om weemoed te dragen
tandenloos na jaren
iedere vreugdedans voelt zich verlaten,
stikstof in het afsterven
elke dag een beetje
het water begint te knarsetanden
't lijkt op niks méér
De levensboom
vallen van de eerste bladeren
verweerde rimpels
eerste levensjaren
jeugdigheid waar ben je heen
'k voel mij zo alleen
als geen één
de scheppingsdrang wil vervolmaken
scheppen zand begraven
't herstellen van slechte dagen
achter gelaten
het sluitstuk van alle leven
je wordt mettertijd vergeten
de mallemolen geeft niet langer koren
levensloos binnensmonds verwoorden
't scheppingsverhaal eindigt in dood
kaarsen branden uit
éénieders lot zonder jackpot
boerenbedrog
er komt niets uit
Geplaatst in de categorie: emoties
Moet ik aan denken, lezend je gedicht