Zeg bruine heer
mag ik je vragen,
waarom je keer op keer
weer zit te klagen
Er schijnt geen licht meer door je ramen
wat zie je het toch donker in
neem een voorbeeld aan deze dame
kom in actie en begin!
Neem mij nu zeer belezen
kunstzinnig en charmant
in alle pracht herrezen
de mooiste dame van het land
Ho, Ho, dat ziet u echt verkeerd…
Zeer uit het zicht van meurende kanalen,
Waarna zich toch dit tweegesprek ontspon:
“Ik zie hem niet, maar ik ruik hier de Seine.”
“Blij toe, je ruikt gelukkig niet de mijne”.…
was het een tweegesprek
of waren het wat woorden
in reflex op eenzaam zijn
een gebed
waarin ik uitlegde wat
jou misschien ontgaan was
jij die alles ziet
behoort te weten kan mij
toch niet vergeten zijn
ik vraag niets
wil alleen maar delen
of kan het jou niets schelen
nee geen kritiek
ik geloof rotsvast in je en weet
ik heb je onvoorwaardelijk…
Een tweegesprek op het
kruispunt om overeenkomsten
in elkaar te ontdekken.
Een vissen in troebel water
soms. Heel moeilijk soms om
de fundamentele waarheid uit
de ander te trekken.
De vrije mening. De vrije
garing van informatie van
het woord. Ieder individu
stelt zijn eigen grenzen.
Wisselt uit hetgeen die
zelf graag hoort.…
Al ben ik voor de goede dood niet bang,
toch benauwen mij de korte dagen,
de nachten waar ik woelend wakker lig
en dan gedachten en herinneringen
de vrije ongedwongen loop laat gaan
en met mijn Vader tweegesprekken voer
en ook met mensen die al lang zijn heengegaan.…
de kast hield geheimen verborgen
in donkere hoekjes blonk verleden tijd een eeuwigheid
terug
tussen foto’s vond ik ook mezelf, verpakt in jeugd
met kleine handen rond haar hart
en toen haar bril tevoorschijn kwam
verried ze
dat ze wist hoe ze apart haar
ogen kon gebruiken
even viel het lijden weg in lieve tweegesprekken
in haar wartaal…
Dit tweegesprek in de nacht geeft steeds herhaling
echo zonder uitzicht op een werkelijk lange lente,
hoe droef kunnen pauwen thans nog schreiden,
monden nog scheppen naar beeld en gelijkenis.
Hoe het neer te leggen
alles was waar en ooit wel goed.
Zijn ze niet meer schoon
uw aderen de armen en uw keel.…
'Jij mag alles in mij kwijt'
zei de ruimte tot de Tijd.
'En? Wat moet ik dan beginnen?'
'Waarom kom je niet eerst binnen?'
En zo zeurt het stel al jaren
zonder dat het komt tot paren.
Moraal:
Als de tijd het al niet kan,
lieve lezertjes, wie dan?
----------------------------------------------------
uit: 'Hollands Maandblad…
706
Bezig met laden