Alle inzendingen over verpleegtehuis

De ouderen in het verpleegtehuis Die schreeuwen tegen andere bejaarden Geen sprake meer van normen of van waarden Ze vechten om een stoel of om de buis Zo krijgen grote mensen elkaar klein Of zou het hier een schreeuw om aandacht zijn?…

Na maanden in het verpleegtehuis, Voelde hij zich er nog niet thuis. Maar na een val en heel veel pijn, Kan hij eindelijk bij oma zijn.…

Een kunstgebit, een glas en wat tabletten Zo ging dat vroeger, schoon duurde maar even Nu wordt oma verwaarloosd bij het leven Geen tijd om er de tanden in te zetten En valt haar oude hart straks plotseling stil Geen mens die haar dan nog beademen wil…

Het is me niet gelukt gewoon het lootje te leggen wilde dat ik nog bij de tijd was om het duidelijk te zeggen je hoort het ze fluisteren om je heen aan Alzheimer ontkomt er toch géén één zelf kan ik er niet zoveel van merken voel me nog steeds één van de sterken de dokter zie ik liever gaan dan komen kijk uit de gesloten afdeling op heel mooie…

Men loopt te revalideren in het verpleegtehuis maar moeder is niet beter en, komt ze ooit nog thuis...…

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…

Hoe weerzinwekkend was toch dit gespuis dat vele gruweldaden heeft begaan Datzelfde tuig wordt nu in bad gedaan omringd door zorg van het verpleegtehuis. De Nederlanders en ook vele Belgen beloond voor genocide, moord, verraad, zou ik ten enenmale graag verdelgen.…

nu is ze naar verpleegtehuis en kijkt erg naar ons uit mijn hart krimpt werkelijk inelkaar ik zeg het recht vooruit... jawel, zij heeft verzorging nodig verpleeghulp eveneens maar elf kinderen bijelkaar zijn 't niet altijd met elkaar eens…

Ik dacht: misschien - toen ik daar stond op het gazon, pils gedronken in de kantine van het verpleegtehuis, de tijd ging langzaam in die godvergeten eenzaamheid - misschien zou 't goed zijn als nu Psalmen klonken.…

ouden van dagen circuleren in de lift de winter buiten…

Na jaren kwam ik in 't verpleegtehuis hem tegen; hij was op zaal. Rondom werd weer gelald. Hij tikte lijdzaam met zijn lepel. Ik wendde mij verlegen en groette hem, wiens werk ik had vergald. Hij las zijn boek van Z tot A. Van ordeplicht ontheven wacht hij berustend, tot toch èèns de stilte valt.…

steeds vaker daar toch, soms ben ik weer even terug van weggeweest staat ‘mijn verhaal van leven’ weer vlijmscherp voor mijn geest ik leef mijn vroegste vroeger maar ook leef ik vandaag en of ik het kan scheiden dat is nog de vraag het is een komen en een gaan en ik kan er niet stil bij staan ik woon nu al een week of twee in het verpleegtehuis…

Belandde in verpleegtehuis Ze haatte dat verblijf Was blij met elk bezoekje Ja, dat stond buiten kijf Ze rookte als een schoorsteen Dat mag worden gezegd We namen haar mee naar de serre Twee pakjes Tivoli werden dan Op tafel neergelegd...…