Alle inzendingen over warhoofd

Ik doe waarvan ik denk dat men wil dat ik dat doe Ik denk dat ik doe wat men wil dat ik doe Ik wil dat men denkt dat ik doe wat ik wil denk ik.…

Bejaarde jongen, schaduw op de gang, warhoofd van zwarte ogen, donkere drang, klanken van onderwereld in je oor, dringt er geen alledaagsheid in je door? Waarom zo weerloos wachten aan de kant? Wie zet je over naar een lichter land?…

benen gedachten in de wind een acajou 'k-vergeet-je-welletje dat geen enkel kattebelletje met haar afspraak verbindt zo zegt ze, zo vergeet ze zo belooft ze en zo weet ze dat geen enkele agenda haar belofte waar kan maken maar één sorry van dat smoeltje en ze meent het, want dat voel je dan wil niemand (dus ook ik niet) aan dat lieve warhoofd…

Was poëzie van Harry al niet veel soeps na Frida bij Pauw staat de naam Mulisch echt voor de Campbell Soup cans van Andy Warhol Het gaat niet om inhoud maar om kleine witte wurmen vermicelli bij iemand thuis die ik niet wens te kennen…

Heden heeft zich in een pamflettistisch schotschrift rollend uit de Dode Zee op eeuwenoude papyrusfolie in schier onontwarbare Hammurabizuil-achtige inscripties tot mij gewend een warhoofdige dolende kruisridder uit Iberia's tropische oorden zeggende en bewerende dat jonge telgen op de basisschool niet langer mogen geloven…

de ruimte welke gevuld was met de beweging der seizoenen raakt in verwarring en de nabijheid verbasterd in afstand, hardnekkig vol vlekken blind en doof de taal ooit zo aanvullend gesproken verstompt en spuugt bitter gaten in de huid –versplinterd daar hun vogels de vleugels trachten te verbinden ontrafelen zij, de primitieve warhoofden…

Mediterraans soep yoga visgerechten vers voedsel hapsnap wandelen met honden respectvol pittig eten city trip wellness tv ben altijd optimistisch pilates bioscoop en liefdevol betrouwbaar koffie op z'n mexicaans grieks koken avontuurlijke vakantie jij pensionado ik een miljonair…

meisjespas gespiegeld in goud, marmer en glas In het licht en de wijsheid van haar moeder gerijpt opent ze het rookgordijn van het rijk haar prille blik glijdt langs de dijk waar de vogelverschrikker zich aan het land vergrijpt Ze neemt de teugels op voor een jarenlange tocht op de vergulde wielen over kinderkopjes en dwars door warhoofden…