Zo maar even zomer
gauw de wollen wintertrui in de wasmand
en snel in je korte broek naar het strand
je moet je haasten
dit is jouw land
korte zomers, weinig zon
je wou soms dat je ergens anders wonen kon
maar hier leef je in vrijheid
die wil je toch voor geen zonnestraal kwijt?…
Je gooit je tas neer
sleutels op tafel
even rustig zitten
en geen vragen
starend
naar het onkruid
gegroeid in de tuin
denkend aan de zomer
wintertrui aan
lekker even dromen
geen gezeur aan je hoofd
masserende handen in je nek
even verdoofd
zuchtend op de stoel
er even tussenuit
niet denkend
dat je weer moet werken
je bent nu lekker…
als je de pijn
van het afgesneden zijn
voelt in zijn volle venijn
drink dan uit mijn mok
als je de pijn
van het afgesneden zijn
voelt in zijn volle venijn
leg dan je hoofd op mijn kussen
als je de pijn
van het afgesneden zijn
voelt in zijn volle venijn
trek dan mijn wintertrui aan
en laat het schurende schrijnen…
We lagen op een vlonder, hand in hand
Met achter ons een brede kraag van riet
Het was hoogzomer, blad dreef in de vliet
We hadden weer een hele sterke band
Luchtig gekleed was ik en bruinverbrand
Zilvergrijs haar had ik maar jij nog niet
Omdat ik je nog lange niet verliet
Vandaar dat beeld daar bij de waterkant
Je droeg een rode, wollen wintertrui…
wat niet de herfst
verhindert
zich al te laten horen
met sporen van
verkleuring
met gras vertrapt door
zomergasten
met pas ontdekte paden
een paddenstoel geeft
smoel aan zachte
plekjes in het bos
waar mos wacht op de
warme deken van
gevallen blad
opdat we zullen weten
dat oktober
transformeert en ons
bekeert van zomerpak
naar wintertrui…
Ik verwachtte je al zo lang
maar door de lange koude
dagen, werd ik soms bang
dat je te laat zou komen
op een vroege morgen
het is zo half in het jaar
ben je er ineens, gekleed
in zonnig geel, sta je daar
ik heet je hartelijk welkom
en vlij me op het gras
jij gaat me nu verwarmen
weg met wintertrui en das
je glinstert over water
de…