Alle inzendingen over Ankie

Waar zij zo zwierig zwaaide met heur hamer Nu is haar toekomst uiterst ongewis De grote vraag straks aan ons aller Ankie: O beste Ankie, jank je niet of jankie?…

Nu verder klonen, graag een beetje vlug, Want Ankie wil Bonfire snel terug.…

Vol bewondering heeft Nederland zitten kijken Of Ankie naar olympisch goud zou reiken Toen ze met Salinero danste in de piste Terwijl het paard geen enkel detail miste. Ik vraag mij af: hoe krijgt ze dit toch voor elkaar? Of is ze toch een beetje "een paardenfluisteraar.…

verstoten van huis en haard dwaalde ze onbegrepen door de velden van isolement waarin het rijk der schimmen de hare werd, zich ontpoppend tot 'n schaamteloze gebruiker kropen stemmen uit pakken melk overal afluister apparatuur de wereld was krankjorum geworden zij verdronk..…

De zon vervangt de maan een nieuwe dag komt eraan tijd sluipt voorbij maar ik ben nog steeds niet blij Een nieuw seizoen begint 't is alsof ik mij hervind ik begin eindelijk te beseffen dat waar mij moeder's eindstation was ik mijn spoorboom op moet heffen De tijd staat echt niet stil ik moet gewoon weer door het is niet wat ik wil…

Ik zet mijn hart op een kiertje jij kijkt aarzelend om de hoek maar kiest toch voor het biertje en opnieuw ga ik op zoek…

De dichter is een kunstenaar een creatief persoon hij dicht uit zichzelf niet voor promotie of hoger loon de lezer zoekt herkenning in zijn of haar gedicht zo brengt de dichter niet alleen zijn eigen maar ook andermans gevoelens aan het licht het gaat er niet om hoe de dichter zijn kunstwerk beredeneert maar hoe de lezer hoogstpersoonlijk…

Als een vlinder in zijn vrijheid dwarrel ik in mijn sas over wolken terug naar de tijd waar het samenzijn ooit was het verleden mocht niet baten wat toen gewoon was klinkt nu gek maar waar wij eens samen zaten voel ik nu die lege plek het was te mooi om waar te zijn jij en ik, ik en jij maar ons geluk brengt nu die pijn waarom bleef jij…

In het donker van jouw schaduw zit een vergeten persoon verstopt die zich om de zoveel tijd van jouw ware ik ontpopt het is het andere deel van je ziel die nog nooit echt is benoemd maar ook wel in gefluister je alter ego wordt genoemd zou het slechte zich vertonen dan wordt het meester van de gedachten en zal dit monster zich belonen…

Verdwalen in een doolhof, moe gestreden Verlangen naar een ver verleden Het klosje garen zonder begin, zonder eind De ster die in het oneindige verdwijnt Op straat met stoepkrijt, spelen met de bal Geen onduidelijkheid, in geen geval Als een foetus in haar moeders huis Ik wil terug, naar toen, naar thuis Slechts slapen, volledig ying en…

Ik ben zo wonderlijk als het weer wisselvallig en humeurig wanneer ik krachtig stralend, door de zon bemind plotseling waai als een woeste wind Opborrelende stapelwolken doen mijn gedachten draaikolken spanning bouwt zich langzaam op veroorzaakt donder in mijn kop Met ruige regendruppels raas ik rond donkere wolken tekenen mijn mond boze…

'Ankie Broekers-Knol is hersenloos,' Zegt Kati Piri, Tweedekamerlid ''t Is niet de braindrain waar die knol mee zit, Die vijf maal twintigduizend maakt haar boos!…

tijd, moment, afwachten tot tot de overgang, de overgang van vrouwen nou daarna verbruizenen ze dat plafond zelfs als het niet van glas is, zelfs van staal hun primaire baar-taak is afgesloten daar zal geen kind mee zitten, meer inzitten en afhankelijk van een zekere overgangsduur gaan ze dan nog voor een maatschappelijke kuur zij, Ankie…

dan vragen ze 'laat het achterste van je tong eens zien? je strottehoofd? 't is net een kleine doodskop' dan denken ze 'nee doe je lippen maar weer aan doe je jurk maar weer aan met die verhullende schoudergebaren ben je toch aardiger' dan zeggen ze 'wil je iets drinken?'…

Als ik je kon helpen dan zou ik dat doen met mijn luisterend oor en een troostende zoen als ik je kon helpen en je liet me toe dan hielp ik je zoeken naar het "waarom" en "hoe" als ik je kon helpen want ik ben echt bereid met je te praten en te zwijgen tot in de eeuwigheid als ik je kon helpen met je pijn en verdriet ik zou er…

Dat de koolraap reden van bestaan heeft vervult me met ontzag. Dat ik niet aan smalle repen gesneden word, in water opgezet langdurig gaar gekookt en opgediend in bleke slappe saus omdat mijn liefste niet van koolraap houdt vervult me met een gevoel van ontsnapping niet zonder frivoliteit niet zonder huiver. -------------------------…

Ik ken de woorden alleen van horen zeggen. Zij zijn mij verwant als de neven in Finland die brede schouders hebben, kalme ogen, waarin geruisloos bomen groeien, sleden rijden. Ik denk aan hen in brieven vol rivieren, wit hout stroomafwaarts, vol van sneeuw en liefde. Omdat zij eenzaam zijn en onbereikbaar als woorden. -------------------…

In mij is een jonger vrouw dan ik met lichter ogen en smaller handen. Zij staat op kleine gespitste voeten door mijn ogen naar buiten te zien. Zij kijkt naar de dagen, naar licht en naar kleuren, ziet alles verwonderd, ziet alles heel schoon. Beiden verlangen we, dat zij kon spreken, dat zij kon bewegen en leven en breken de donkere, die om…

ik weet wel dat ons denken een computer is maar ook dat er een terras bij is en aan de overkant een gebouw waarop met rode verf een woord staat dat nog niet geprogrammeerd is en dat je tussen de auto's door kunt laten oversteken naar de stoel naast je die nog vrij is in ons hoofd zit wat voorbij is ------------------------------------…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Hoe moet ik uitleggen dat op een roze kussentje met vier roze kwasten in ieder interieur ieder konijnenhok voor mensen tussen oude meubelen en tussen nieuwe meubelen achter de tralies van ramen en deuren een hondachtige zit en groeit en meegroeit met behagen en zekerheden met het wel geloven en vergeten wachtend vadsig wachtend tot ze zo…

ze kende het huis niet voor ze hier kwam alleen van een foto in de krant waar de schrijfster die er woont langs het strand loopt in de wind haar ogen op een camera gericht als na een vraag een foto met op de achtergrond de helling waar het huis staat tegen begroeide rotsen onderbelicht door de mist uit zee of door de stuivende wind die…

Waar de strandboulevard naar de stad toebuigt de zee de rug toekeert gaat een pad langs de kust oud asfalt gras in spleten geen plastic banken daar geen sierstenen na het gras van een tennisveld en de hagen van hogerliggende huizen na het achtererf van een werkplaats alleen de rotsen de duinen een stuk grond tussen doornstruiken met…

nacht lig naast me de zee spoelt in lange zwarte golven verzet zich tegen het verhaal het onweer trekt landinwaarts het strand is breed en stil lig naast me raak de zuilen aan leg wat je zegt tegen me aan als ik je ken en je verzamel als ik naar je terugga ------------------------------------- uit: 'De liefde verwildert niet', 1987.…

ben je zestig? vroeg mijn vader als ik iets wilde dat niet kon wilde me binnen zijn perken en ik was te horig aan hem aan de gemoedelijke lasso van zijn ogen en zijn stem zo lang doe al vaker wat niet kan nu ik bijna zestig ben ---------------------------------------------- uit: 'Brieven motieven & juffrouw Vonk', 1987.…

Met ogen als meetlatten van precies zijn eigen lengte keek hij mij pasklaar in de etalage van zijn avond. Met oren die mij vertaalden in zijn soortelijk gewicht luisterde hij mij tot zijn woorden en namen luisterde aureolen om zich heen cirkels met de middenlijn van altijd zijn schedel. ----------------------------------- uit: 'Letters…

Het was september achter hoge ramen. Geraniums waarop het daglicht brak stuurden de kinderblikken naar de juffrouw die voor de klas stond en de waarheid sprak. Zij wees de platen aan en zei de namen schreef witkrijten tekens op het zwart tekens voor aap en noot en duiven die kinderen in schriften overschrijven - zo was het in hun denken niet…

tak van wilg stam van berk roerdomp bank prullenmand en tussen riet dat je daar ziet een meerkoet een waterval een minderkoet een waterviel in ons geval afscheid van wat in woorden en aan water heeft bestaan van onze liefde van on zel iefd e rechtop lopen daar vandaan. ------------------------------------------------…

de wind maakte zich los uit de zee langs de kust waar ze een schaduw was een duin in een jas wind die spotte haar aanraakte tumult maakte vleugels de regen sloeg over het huis eerder dan over haar op het dak en tegen de ramen weerlicht en de eerste donderslag het huis zou het verhaal niet afstaan niet opensplijten ze liep weg in…

Je bent niet in kaart gebracht. Je zou een mooi lang land zijn. Gestrekte armen, je voeten samen, de ronding van je hoofd; meridianen om je te verdelen. Ik heb je niet geleerd op school, geen dwarsdoorsnede op het bord dunne lagen tijd, verstenend. We praten maar ik ken je grenzen niet de kanalen die je hebt gegraven niet nergens cirkels…