87 resultaten.
Moed
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.529 De Moed is meer dan kracht waar ’t uitgetogen zwaard
Het pleit beslissen zal de arm der Helden waard.
De Moed grijpt hart, en ziel, en boezem aan, en zinnen,
En doet op de overmacht de palm der zege winnen.
Verheven drift van ’t hart dat voor de grootheid slaat,
Aan tederheid verwant, der zwakken toeverlaat,
Geblaakt door zuivre vlam aan Liefdes…
De rozen
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.493 Ik heb ze zien bloeien
Bij ’t ochtendontgloeien;
Nu hangen de bladen en storten in ’t stof
Tot speeltuig der stormen,
Tot aas van de wormen,
Tot schaamte van d’op haar zo pralende Hof.
Toen zogen haar knopjens
De lavende dropjens,
Tot parels geronnen uit hemelse dauw;
Nu missen zij kleuren,
En spreiden geen geuren,
Eer de avond de velden…
Hartetonen
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.071 (fragment)
’t Gedicht
Uit plicht
Gelukt niet licht,
Maar hinkt aan ijzren boeien:
’t Heeft vier
Noch zwier,
Noch bloei, noch tier,
En kruipt in plaats van vloeien.
Maar brandt
De hand,
Die ’t speeltuig spant,
Van ’t innig boezemgloeien,
Geen toon
Zo schoon
Bij mens en Goôn,
Dan die het hart ontvloeien.
........................…
Op een afbeeldsel van mij
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.784 Wat geeft die vlotte lach op 't stroef gelaat te lezen?
Is 't zelfmin? Hekelzucht? beschouwer, waan het niet.
Neen, 't is het merk der smart op 't vroegverouderd wezen,
Waarin gij 't kalme hart als door een nevel ziet.…
Het tabakroken
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.893 Waar ben ik? In wat Hel van rampen?
Op ieder voetstap dat ik tree
Omwalmt mij 't walglijk onkruiddampen
En doet mijn borst en longen wee.
Hoe keert mij 't hart en d'ingewanden
Wanneer dit stinkende verbranden
Zijn gif door heel de lucht verspreidt,
In 't lichaam om met pijnlijk wringen!
En geldt dit voor versnaperingen,
Voor feestonthaal…
De geroofde haarlok
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.577 'k Bad dikwerf om een lok van Agnes schitt'rend haar;
Zij weigert. 'k Vraag 't opnieuw als blijk van wederliefde;
Vergeefs. Ik neem in 't eind een gunstig kansje waar,
En vat met stoute hand een sluw verborgen schaar,
Die, eer zij 't merken kon, een godlijk vlechtje kliefde.
Nu juich ik in mijn roof. Maar Hemel, welk een spijt!
Ach! dat…
Aan de Hollandse wal
poëzie
4.0 met 19 stemmen 5.107 'k Heb dan met mijn stramme voet,
Eindlijk uit d’onstuime vloed,
Hollands vaste wal betreden!
'k Heb mijn kromgesloofde leden
Op zijn bodem uitgestrekt;
'k Heb hem met mijn lijf bedekt;
'k Heb hem met mijn arm omvademd;
'k Heb zijn lucht weer ingeademd;
'k Heb zijn hemel weergezien,
God geprezen op mijn kniên,
Al de doorgestane smarte…
Steendruk.
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.701 (aan iemand die mij op die wijze wilde afbeelden)
Een stenen hart, een hoofd gevuld met keien,
Beelde aap of hond in koude steendruk uit,
Waar gloed noch smaak haar warme glans in spreien,
En ’t zielsgevoel de teedre borst voor sluit!
Ja, ’t voegt ene eeuw, versteend by ’t snood gebroedsel
Dat vatbaarheid voor God en Heiland dooft,…
Minerva
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.365 Minerva vond de veldfluit uit,
En speelde ’t eerste lied,
Aan d’oever van Permessus vliet
Gebukt in ’t jeugdig kruid.
De bosgoôn sluipen op de klank
Bedeesd en luistrend aan,
En laten kruik en druivendrank
Voor deze wellust staan.
Wat zong zij? Van de bergsneeuwleeuw
Die Hercules verwon;
En hoe hij bij een meisje spon,
Hij, monsterschrik…
Het Italiaans
poëzie
3.0 met 15 stemmen 5.110 U minne ik teer, o taal van lust en weelde,
Die 't stug Latijn in dartele ontucht teelde;
Die als de kus op malse lippen smelt,
En 't hart doorstroomt met liefdes algeweld.
Uw woorden zijn uit zacht satijn geweven,
In toontjes die op donzen vlerkjes zweven;
Uw letters, zoet als Zefirs ademzucht;
En heel uw spraak, één lieve lentelucht.
Maar…
Gebed
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.190 Genadig God, die in mijn boezem leest!
Ik vliet tot U, en wil, maar kan niet smeken.
Aanschouw mijn nood, mijn neergezonken geest,
En zie mijn oog van stille tranen leken!
Ik smeek om niets, hoe kwijnend, hoe bedroefd.
Gij ziet mij een prooi van bedwelmde zinnen:
Gij weet alleen hetgeen uw kind behoeft,
En mint het meer dan ’t ooit zichzelf…
De krekel
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.934 Voor schatten is uw heil
Niet veil,
Door woorden niet te melden;
o Krekel, die, op d’ eikenbast,
U met een luttel daauw vergast,
En huppelt door de velden!
Waar gij, op akkers, graan
Ziet staan,
In voren, zaadjes schieten;
Voor u is ’t, dat het koren wast;
En wat de boer in schuren tast,
Gij moogt het al genieten.
De noeste boer besteedt…
Ontucht
poëzie
3.0 met 11 stemmen 6.002 Mijn zoon, geef op de Les uws Vaders,
De wijze Les uws Vaders, acht:
Het pad des woeste tuchtversmaders
Loopt uit in ondoorkoombre nacht.
Wie zult gij horen, wie vertrouwen,
Indien gij hem uw hart ontzegt:
Ach, prooi van schaamteloze vrouwen !
Verhangen in een hoerevlecht!
Terug! schuw de ontucht, schuw de lippen
Wier boord van enkle…
Wijn
poëzie
3.0 met 28 stemmen 8.090 Eerst een luchthart maakt de wijn,
dan een ekster, dan een zwijn;
maar verheert hij eens ’t gemoed,
ieder drup kost mensenbloed.
Weg die beker! Weg van mij!
Liever dood dan razernij.
1827
--------------------------------
luchthart - onverschillig iemand
ekster : dief
zwijn : wellusteling
verheert - overwint…
't Menselijk verstand.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.931 Wat is des mensen geest beperkt! -
Hoe lang, hoe zwaar hij zwoegt en werkt,
Hoe vlijtig hij doorzoekt, hoe kloek hij is in 't gissen,
Van niets is hij gewis, niets weet hij in de grond.
't Is al voor hem omringd van dichte duisternissen,
Waar in nooit schemer daagt van 't licht der morgenstond.
Dat vrij de toorts der wetenschap
In…
Ingetogenheid
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.914 Dat we ten minste beminnen, indien we niet mogen genieten!
Andren genieten? - Welaan: 'k draag hun geen afgunst, geen nijd. Vruchtloos verteren ze in kwelling, die 't heil van een ander benijden,
Venus vergunt het genot, die zij begunstigen wil.
Andren verkleven aan 't purper van knijpende, zuigende lipjes;
Leppen het tederste zoet uit een…
Misbruik
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.669 Ziet men aan de dorenstruiken
’t Geurig roosje niet ontluiken,
Lentes uitgezochte roem?
Ook de distel, ook de netel,
Heeft haar plaats om Flora's zetel,
Ieder braamsteng draagt haar bloem.
Ach, in alles is genieten;
Slechts het misbruik schept verdrieten.
Waarom grijpt ge woest in ’t rond?
Laat uw ogen dankbaar weiden
Waar de schoonheên…
's Levens Beker
poëzie
2.0 met 7 stemmen 4.132 Laat smaragden en saffieren
's Levens brozen beker sieren;
Laat robijn en diamant
Schittren om zijn gouden rand;
Laat hem roos en anemonen
Met het geurigst kransje kronen;
Laat de tintelende wijn
Gloeien door zijn kristallijn;
Laat hij tot de boord geschonken,
Vrolijk schuimen, dartel vonken,
En verlokken oog en hart;
Laat hij met zijne…
Oranje
poëzie
2.0 met 7 stemmen 2.092 Vlecht Oranje om de hoed!
Holland rijst met nieuwe moed
Uit de schoot der waat'ren!
Huppel vrolijk in het rond!
Daver Hollands vruchtbre grond!
Laat de vreugde schaat'ren!
Holland grijpt de wapens aan,
Om de vijand af te slaan;
Plant de leger vanen,
En het uitgetogen zwaard
Zal de fiere Leeuwstandaard
't Spoor der zege banen.
Holland…
De Wereld
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.972 ’t Is waar, de onwaardigste wordt vaak ten top verheven:
Verdienste is ongezien, verholen of veracht:
De wereld is een zee door stroom en wind gedreven,
Waarin de parelschelp in diepe grond blijft kleven,
Terwijl zij zich voor ’t oog met nietig wier bevracht.…
Vitterij.
poëzie
2.0 met 4 stemmen 950 Les Muses, filles du ciel,
Sont des soeurs sans jalousie:
Elles vivent d'ambrosie,
Et non d'absinthe et de fiel.
Voltaire.
Hemelreine Zanggodinnen,
Wie mijn boezem is gewijd!
Die bij 't zusterlijk beminnen,
Afgunst kent noch minnenijd!
Die van gal noch alsembitter,
Maar ambroos en nectar leeft!
Gij, gij vloekt de koude vitter,…
De winter.
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.357 Het vochtige teken
Der stortende beken
Rijst over ons hoofd.
Nu zinken de stralen,
Waar heuvels en dalen
Door wierden gestoofd.
De snelheid der stromen
Begint te verlomen,
In 't vallen gestuit
Door schuivende korsten,
Die de oevers doen dorsten
Met telgjens en kruid.
De koele Najaden
Verleren het baden,
En schuilen in 't hout:
En '…
Verwachting
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.995 Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen,
Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt.
De nevelwolken die u dragen,
En, speelbal van d' onzichtbre tijd,
Door de eindeloze ruimte jagen,
Doorscheemren wel van bliksemslagen
Wier flikkring door de scheuren splijt;
Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen,
Die afstand is uw oog te wijd.
Wij hobblen door…
Eendracht.
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.866 Holland heft op nieuw het hoofd;
Alle twist zij uitgedoofd!
Eendracht zal de harten binden.
Telgen van één Vaderland,
Geen verdeeldheid hoû meer stand;
Wij zijn broeders thans en vrinden.
Ach, hoe duur, hoe duur, Bataven,
Heeft partijzucht u gekost!
't Wrocht u 't schandlijk juk van slaven,
U, door Nassauws bloed verlost!
Ach, te smartlijk…
Verwachting
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.855 Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen,
Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt.
De nevelwolken die u dragen,
En, speelbal van d' onzichtbre tijd,
Door de eindeloze ruimte jagen,
Doorscheemren wel van bliksemslagen
Wier flikkring door de scheuren splijt;
Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen,
Die afstand is uw oog te wijd.
Wij hobblen door…
Gezondheid
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.757 Gezondheid, lieve Huldgodin!
O blijf gij, blijf ons bij!
O wees ons, wat ons lot ook zij,
Door zee, en wereldwoestenij,
Een trouwe Gezellin!
Waar de Overvloed met blijde lach
De kostbre feestwijn plengt;
In 't hoogste schittren van 't gezag,
En wat de Staatzucht strelen mag;
Waar jeugd en blijdschap wenkt.
Waar zorg en plicht…
Beginsels.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.286 Gramschap is een schrikbre ontvlamming die onblusbaar om zich woedt:
Droefheid is ene overstelpende en niet af te keren vloed:
Nijd, een alverstikkend onkruid, dat én vreugd én deugd versmoort:
En begeerlijkheid, een hartworm, die het ingewand doorboort.
Maar dat vuur is uit een vonkje tot zo fel een brand ontgloeid:
Maar die stroom uit kleine…
Elianes jaarfeest
poëzie
4.0 met 4 stemmen 992 ’t Gedicht
Uit plicht
Gelukt niet licht,
Maar hinkt aan ijzren boeien:
’t Heeft vier,
Noch zwier,
Noch bloei noch tier,
En kruipt in plaats van vloeien.
Maar brandt
De hand,
Die ’t speeltuig spant,
Van ’t innig boezemgloeien;
Geen toon
Zo schoon
Bij mens en Goôn,
Dan die het hart ontvloeien.
Voor mij,
Ik wij’
Mijn Poëzy
Geen dorre…
Rust
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.245 Geen smijdig goud of elpenbeen,
Geen zuilbalk, verr' in 't West gesneên,
Bewelft mijn kamers en portalen.
Geen zijden val- of plooigordijn
Onttrekt mijn oog de zonneschijn
In slaapsalet of etenszalen.
'k Heb Hessens schatkist, met het bloed
Van menslijk slachtvee aangevoed,
Noch Fredriks spaarpot leeggeplonderd;
En voer in 't…
Op een blind geboren maar uitstekend schoon kind.
poëzie
3.0 met 1 stemmen 2.624 Onthield u 't Lot, bevallig wicht,
Bij zo veel schoons het zonnelicht,
't Was niet uit wrok, maar medelijden.
Het maakte u, als Cupido, blind;
Maar 't wilde, o albekorend kind,
U voor Narcissus' ramp bevrijden.
1795…