Alle inzendingen over Binnenmaas

Hier mag jij je stoel aanschuiven, een welkom met compassie voelen geven ook wij je hoekstenen om kamers in je hart en een thuis mee te bouwen. Hier zeggen wij laat het vuil op de mat de straat buiten en jouw talenten bloeien. Wij vragen aan je hoe is het nu echt vullen geen gedachten voor of over je in, we vragen: vertel je verhaal eindeloos…

En wij kijken om ons heen of niemand ons ziet spelen lantaarnpaal waarvan het licht aanspringt bank om geliefden al zoenend op te laten zetelen gewoon aan dit water onze mooie Binnenmaas. Hier zijn wij blind genoeg om met de ziel te voelen al is het winter en koud hier worden wij warm.…

Aan de Binnenmaas waar tijd en water vallen en opstaande dagen scheuren en blinken wil ook zij het voorjaar terughalen en herbeleven nervositeit inruilen, de nuances helderheid geven. Hier loop ik met haar gearmd als vergane foto met gedachten op een koers die haar steunen. Eenden geven vrolijkheid.…

Zie de donkere kleuren, de regels omzoomd door wilgen op leeftijd de eveneens oudere Binnenmaas. De start van deze dag verwondert is gelijk het water niet rimpelloos hoe zeg je oneindig kent eindigheid. Was de nacht een echte toekomstdenker kende zij steeds alle keren haar tijd als goed gecamoufleerde metgezel.…

bij het huidige weer hevig geestelijk in den nood hun Heer in zijn voorzienigheid voorzag geen zondagse mogelijkheid tot zich ontkleden van zwart boven ondergoed ter luchting van de leden laat staan eens wuft uit baden gaan thans is er schand een geformeerde dame uit mijnsheerenland met enkel zwarte kousen nog aan is zojuist bij de binnenmaas…

Door het water spattend van de Binnenmaas de ochtendzon geklemd in ook mijn glimlach die heuse brede volmondig voelen ontluiken zijn onvergetelijke momenten van schoonheid. Van vers gevallen regen op wangen voelen tot deze plek koesteren geeft ook haar 't gevoel van thuiskomen, zij is geschapen om te zijn.…

Het leven is als de Binnenmaas en Friese blauw als de halmen van het riet en alles in het verschiet. Zonder angsten het tij los durven laten, heb je dat al bedacht, heb je volstrekt lief ook dat al in de gaten.…

Voor de vrouwen die in deze polder wonen in een tuin wachten op wat gaat komen, de deuropening en drempel soms bewonen niet wensen te verwezen maar nog steeds iets vrezen, laat los. Voor de vrouwen die in deze polder wonen laat die angst los, dagelijks komt de zon. Slechts de uren, die unieke uren ook die voor de dageraad kijken je aan…

De ochtend voelt als een prachtig vergezicht nu oplichtende eerste zonnestralen gloeien thans alles in elkaar gaat vervloeien als licht het Binnenmaaswater en riet mij intens boeien. Waar vogels hun verentooi opnieuw verzorgen het opstaan van het gloren herboren vieren, zich niet druk maken over de dag van morgen met hun aanwezigheid het landschap…

Er zijn van die dagen zoals die ene hele speciale dag, die naar vermag van staal niet te buigen of voornemens is, waar de oude Binnenmaas boekdelen spreekt als getuigenis. Dat ene dorp met een laan tal van geheimen bewaard, daar gedachten ooit stormden met wellicht gespreide hand, historisch verband nog steeds akkers bekleed naar men weet.…

Het is een soort kastanje, echt een groter dan drie voet hoog boom en meteen een soort poëet, een heuse manlijke draagpilaar vol houten ringen mooi vertakt, de zijtakken, zijn stam twee containerbreed met name het royaal positivisme goed in de aarde geworteld gewoon ergens tussen straatstenen natuurlijk vaderlandslievend. Hij oogt zo…