Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers
bruine bladeren, als 's avonds in de boom
voor huis houtduiven zitten en met veel
geraas verspringen door het groen.
Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan
als toen naar donker water toe. het ruikt.
Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak
en blad. Wat dreef ligt onder, hangt
erboven. Dekt wat geweest…
De eenden in de bosvijver,
duiken vrolijk heen en weer,
het ontlokt ons een lach,
keer op keer.
Zelfs de kleinste vogeltjes,
zoeken en plekje voor hun nest,
hoe en waar dat moet komen,
weten ze zelf het best.
Het bos zwaait ons uit,
takken deinen heen en weer,
de blaadjes fluisteren
"tot de volgende keer!"…