Niets is tastbaar meer
met wat het oog deed geloven,
natte voeten verzonken in het zand,
eerder licht.. dansend licht
zonder hoofdbrekens bekeken,
zee van bruistabletten vol nattigheid,
omgeslagen gaan ze kopje onder
vinden gaandeweg hun verloren gang
zoals het slippen van een anker
dat zijn ware greep verliest
aan de werkelijkheid.…
eigen mening de algemene norm
vormt hij zich een cordon
om het uitgeteerde lijf
dat krijst om crematie
welke ogen verdragen nog
eenzaam op een eiland
zijn schier reeds lang verdronken
wappert het levend skelet
met de flarden van zijn vel
niemand die nog omkijkt
naar het vernieuwde Atlantis
als een bruistablet
opgelost in de wereld
geen…
Ze zijn er,
ze borrelen en bruisen,
zoals de wervelende bruisigheid tussen de mix van een bruistablet
en een bruisbadbol in een kolkende rivierstroom,
Schitterflikkerende nevelsterren flonkeren snuitguitig op mijn snoet,
wat 'gevoeltjes' al met iemand doet...…
Te laat, u heeft het er al opgezet
dus nu volgt automatisch: bruistablet,
en ‘t stopt niet; sigaret, servet, olijven.
Niet langer kunt u bij de zaken blijven.
Héél even heeft u niet goed opgelet
en weeral staat daar zo’n verdraaid sonnet.…
zij twijfelt tussen naderen en wijken
een bal in een boog rond een bal
af en toe wat zee opzwepend
in een schaduwspel schijnt ze
net iets anders dan gisteren
zij heeft last van dwarse grillen
opduikend bij zonsondergang
een sikkel in het westen
die zwelt van week tot week
meer en meer een bol gelaat
keer op keer lost ze op
een bruistablet…