(voor Chirley Barker)
Het is altijd weer die vervloekte eenzaamheid,
die mensen tot zelfdoding drijft. Je kuchte
tot bloedens aantoe door de koolmonoxide, die
je in je auto liet gaan, als een groot verwijt
tegen het wrede leven dat je niet echt luchtte.…
Ik loop met zware zakken
Gevuld met mijn gedachten
Ik heb ze goed vol gestopt
Opdat ik ze niet steeds horen kan
Maar zelfs vanaf mijn heupen
Schreeuwen ze mij om de oren
Tot stilte manen baat niet
Weggooien kan ik niet
Steeds doe ik mijn best
Werp ze van mij af
Maar vastgekleefd aan mijn hart
Komen ze fluisterend terug.…
Meestal draaide ik 'Thieves in the Temple'
en klokte ik nog een whisky achterover,
je had iets van die lieve Chirley Temple
en de frisse krijtrotsen van Dover.
Ik minde je sexy magieklik met Sheila E
en je samenwerking met onze Candy Dulfer,
je muziek was aanstekelijk, dear honeybee,
kijk hoe ik de rest wreed verpulver.…