Viel het blad uit zijn vingers op de grond
Verward las hij nogmaals de titel die voorop stond
Hij herinnerde zich wat zijn moeder hem vertelde in het bad
Dat een jongetje wat anders dan een meisje had
Deze feiten op een rij maakten dat hij wist
Dat de uitgever zich had vergist
Wat hij zojuist in zijn vingers had
Was overduidelijk een damesblad…
op de salontafel, wat damesbladen.
In het midden een pot drop,
en voor je een halfvolle theekop.
Ze gaat rond met chocola.
Dit is nu typisch onze oma.…
veel diepgang heeft dit lied nog niet,
even weinig, zo ik gauw weten zou,
als de door mij zo beminde voorjaarsvrouw,
die op het zonovergoten terras
veel meer innam dan goed voor haar was,
maar waar ze haar vakmanschap nooit vergat:
ik dus de rit betaalde naar haar flat
en haar ook vanzelf, want wij deden hèt,
maar dát komt nou niet in het damesblad…
Ogenblikken gevangen in een bel
ergens over de tijdgrens waar je mijmert
Hij las de kennis in een damesblad
raadde de welvingen van de juf
de deining van haar buik
de bloesemgeur van haar liezen
Kronkelende krijtlijnen op het bord,
Over leenheren die zonden ruilen voor bezit.…