Café herinneringen in coronatijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
37 Herinner jij je nog de gelukkige stad,
dat je een café binnen kon stappen.
Gewoon, omdat je zin in een biertje had,
dat men bij binnenkomst al ging tappen.
Een goed café is een waar levenswerk,
een organisme bijna van vlees en bloed,
je lotsverbondenheid voel je heel sterk,
als je weer op je eigen huis aan moet.
Het gaat erom dat je fijn…
Geluk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
33 Geluk wordt niet per post bezorgd,
geluk komt niet in cadeaupapier,
geluk is niet bij het leven geborgd,
geluk is niet alleen kermisplezier.
Geluk klinkt uit blije kinderkelen,
van waar ter wereld ook gehoord.
Brengt geluk aan alle werelddelen,
waar het in boos geweld gesmoord.
Laat geluk niet een vaag begrip zijn,
een relikwie voor hen…
Jaarwisseling 2020-2021
netgedicht
2,0 met 1 stemmen
34 Ik rol een nieuw jaar in, da’s waar,
maar hoe kan ik 2020 echt afsluiten,
want na dit volstrekt vreemde jaar
mag ik nog steeds niet naar buiten.
Een virus dat wereldwijd rondwaart
en ons in eigen huis doet kluisteren,
oud en nu ook jong, niemand spaart,
we moeten naar de virologen luisteren.
Dan zijn er nog de talloze specialisten,
die…
Eenzame overweging
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
64 Als je zoveel jaren gelukkig samen ben geweest,
is het na de dood van het allerliefste wezen op aard,
het leven alleen bepaald geen nieuw te ontdekken feest,
en vraag je je dikwijls af “wat is mijn leven nog waard”.
Dan heel alleen in die kamer met naast je die lege stoel,
het grote tweepersoons bed slechts beslapen aan één kant,
wie dat ervaren…
Wanneer de zon …
netgedicht
3,7 met 3 stemmen
119 Als de zon het land te rusten kust
en het nachtduister de avond begroet,
ben ik mij wel heel pijnlijk bewust
dat ik jou moet missen, voorgoed.
Ik hoor je stem in de warrelwind,
die kringelt rond mijn lege hoofd,
dat nog wel duizend beelden vindt,
donker, want jouw licht is gedoofd.
Bracht ook duisternis in mijn hart
en ijskoude tranen op…
Honderd kranen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
43 Uit honderd kranen stromen herinneringen,
als enige opvang is mijn beker wat pover.
Geen handle om de stromen te bedwingen,
dus spoedig is de beker vol en spoelt over.
Op de vloer vermengen zich de stromen
tot een branding van verdriet, vrees en hoop
waar herinneringen ongedeeld samenkomen,
als een tsunami in de straat waarin ik loop.
Weerloos…
Vriend verloren
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
29 Ik ben een trouwe kameraad verloren,
wanneer nodig was hij altijd bij de hand,
in zijn inkt werd menig gedicht geboren:
op het papier bleef hij de heer van stand.
Zijn vulinktpotje blijft ontheemd achter,
zij zal zijn grote dorst nooit meer lessen.
Verdwenen van de poëet de stille wachter
van zijn woord. Ooit slepen wij de messen
sonnetten…
Laatste treinreis
netgedicht
3,3 met 3 stemmen
38 Het boemeltje maakt geen vaart:
ik heb eigenlijk ook geen bestemming.
Het landschap ontrolt zich traag
aan mijn niet geïnteresseerde ogen,
mijn haast om deze trein te halen
lijkt nu zo doelloos en zonder zin.
De trein schommelt langs bekende plekken,
waar hij eens heeft stilgestaan,
wachtend op steeds meer bagage
en van geen koffer werd verlost…
Maar ik ben er nog …
netgedicht
4,0 met 1 stemmen
73 Ik heb je teleurgesteld, zo heb ik begrepen,
je woorden kennen daarin geen tegenspraak,
toch ik heb mijn mond steeds toegeknepen,
al stak je met mij maar al te vaak de draak.
De keren dat ik voor mezelf ben opgekomen,
sneuvelden in jouw tomeloze boze woordlust,
maar als ik de woede in mij voelde opstomen,
straalde ik weer wanneer jij mij had…
Leegte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
31 Zwaarder dan licht
beschaduwt mijn gezicht
leegte die alleen stilte voedt
vreugdeloosheid tegemoet.
Zinloosheid
alleen, broosheid
klankbordloos leven
leegte als vast gegeven.
Ongevraagd
een eeuwigheid geplaagd
in verre nevelen gehuld
leegte troosteloos ongevuld.
Lied van eenzaamheid
door wanhoop begeleid
levenslang
leegte overstemt mijn…
Eenzame stoel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
27 Dagelijks einddoel
toevlucht, veilig gevoel
daar staat de stoel.
In dezelfde hoek gevangen
als je verlangen
die zitplaats te vervangen.
Nergens heen
de horizon verdween
de stoel staat daar alleen.
Blikken door het raam
buiten, eenzaam
de stoel vormt nog je naam.
Pijn van wachten
in je eigen gedachten
kan de stoel niet verzachten.…
Moederdag
netgedicht
1,0 met 3 stemmen
38 En dan met moederdag weer in het zicht
wordt er natuurlijk ook menig liefderijk gedicht
met zachte hand in vele hoeken gepubliceerd;
kritiek op deze verzen wordt niet gewaardeerd.
Moederliefde is immers de overgave voetstoots
slechts gewijd aan de vruchten harer schoots
en ontbrak het soms in de rauwe werkelijkheid,
de dichters willen de slagroomtaart…
Geen offer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
13 Nee ons gaat geen offer te hoog
Flying Dutchman moet in de lucht
onze trots dat hoeft geen betoog
voor gezichtsverlies zeer beducht.
Twee miljard euro straks in de wind
vliegen voor de driekleurige vlag
en menig weerloos ellendig weeskind
met vijfhonderd hier niet wonen mag.
Het is niet het virus dat ons kwelt
maar de maatschappij die ons…
500 slechts
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
26 Duizend voetjes in wrede smerigheid
verweesd wachtend in een wrakke tent
dolend en verwoest hun kindertijd,
alleen dood worden ze verwend.
Een onmogelijk te beschrijven leed
daalt over de hele wereld neer
een alles beklemmend zwart kleed
ontkennen is nu geen optie meer.
Barmhartig is hier het grote woord
haal die duizend voetjes naar ons…
Ik had je lief
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
69 Ik had je lief en je was verdwenen
geen afscheid, plots, niet meer samen
verstard onbegrip was verschenen
juist waar wij tezamen kwamen
in een tongzoen van puur geluk
eindigde met een enorme smak
verbrijzelde maakte alles stuk
met jou in het verwrongen wrak
help mij bij mijn terugkeer op aard
uit de wreed onzekere droefenis
ik stuurloos…
Als de laatste deur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
49 Als de laatste deur plotseling sluit
voor de enig overgebleven lach
alleen zichtbaar door de vensterruit,
de gretige hand niet reiken mag.
Eenzaamheid in zijn grauwe hemd
bevriest het leven in alle klokken,
voor een einde zonder liefde bestemd
wordt het vonnis rauw voltrokken.…
Gezondheisfreak
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
69 Mag ik twee frikandel speciaal,
nee, doe maar van die extra
lange en drie "vlees"croquetten,
hoezo "vlees",
zijn dan niet alle
croquetten met vlees?
Doe mij ook maar
een patatje oorlog,
jawel, doe maar
het grootste bakje,
met extra mayonaise,
sorry, fritessaus.
ik moet toch ook
om mijn gezondheid denken.
Een Coca Cola, zeker gewoon…
Vogelvlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
75 Jij vloog weg van mij
op geen vleugels gedragen,
onze vlucht was voorbij
in de dood verslagen.
Nog in het winterlicht
een toekomst beloofd.
Met de lente in zicht,
nieuw licht al gedoofd.
Nu ben ik vleugellam,
poets geen veren meer.
Toen jouw einde kwam,
stortte ook ik hard neer.…
Bed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
35 Onbeslapen blijft één kant in mijn bed,
waar het dekbed meedogenloos toont:
deze plek is door niemand meer bezet,
dit bed wordt in eenzaamheid bewoond.
Maar ik hou alle mogelijkheden open
en kom jij wel in mijn bed gekropen.…
Licht
netgedicht
4,2 met 5 stemmen
94 Ik heb zojuist de lampen aangedaan,
maar ik zie nog steeds geen licht,
dat de schemering weet te weerstaan
en ik heb mijn ogen echt niet dicht.
't Duister welt omhoog uit mijn hart,
tegelijk met alle tranen in mijn ogen,
uitingen van mijn niet te delen smart,
waar elk lamplicht wordt ingezogen.
Ook als de zon overdag volop schijnt
ben…
Zwaarte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
77 De uren worden bijna ondraaglijk zwaar,
als het avondlicht oplost in de duisternis.
Droeve herinneringen verdringen elkaar
en besef ik grauw wat ik zo vreselijk mis.
Dan raak ik de trieste beelden maar niet kwijt
van mijn vrouw die ik innig lief heb gehad.
De altzheimer gunde ons maar weinig tijd
samen, voordat de ziekte haar geheel opvrat.…
Geleefd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
45 Geen glimlach krult ooit nog mijn mond,
een zon die mij nooit meer zal verwarmen.
De wrede dood die mijn huis zo gretig vond,
ondanks mijn vurig gebed om erbarmen.
Uit welke bron put ik dan nog levenslust,
als al wat ik lief had mij word ontnomen,
ik eindelijk in mijn droeve lot berust
en voel, hier mag een einde aan komen.
Het leven is…
Het hoeft niet meer ...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
53 Altzheimer sloopte mijn allerliefste lief
en liet een ruïne achter in mijn leven.
Na het moment dat zij hopeloos stierf,
was zonder haar het mij om het even,
of alles verder ging waar en wanneer,
het hoefde voor mij allemaal niet meer.
Toen, na jaren duidsterdonker verdriet,
deed jij plotsklaps het licht weer aan.
Met weer een toekomst in…
Ode aan de onbegrepen dichter
netgedicht
3,0 met 2 stemmen
72 Ik hoef uw gedichten niet te waarderen,
discussies over poëzie eindigen in gezwam,
echter heb ik het tij steeds willen keren,
dat menig gedicht leest als een cryptogram.
Maar ik ben wellicht te eenvoudig van geest
om al die peilloze diepzinnigheid te bevatten,
die een lezer vaak met grote instemming leest,
terwijl bij mij dan vooral overheerst…
Zeeman
netgedicht
4,0 met 4 stemmen
66 Ik zou dolgraag weer eens gaan varen
en dan uitkijken over de immense zee,
de wind weer vrij spel door mijn haren,
neemt al mijn droefheid met zich mee.
De grote leegte van de grauwgroene oceaan
reduceert je leven tot alleen dat moment,
dat je op de brug als ijswacht moet staan,
je plots zonder familie of vrienden bent.
Eenzelfde blik door…
De verliefde dichter
netgedicht
5,0 met 2 stemmen
54 Als een dichter zijn woorden met zorg heeft gekozen,
verandert een handvol gras in een fraaie bos rozen.
Met de liefde is het al niet heel anders gesteld,
als de verliefde dichter over zijn liefde vertelt,
straalt in zijn verzen een oneindig mooi bezongen licht
en raakt de werkelijkheid soms ongewild uit zijn zicht.
Beschrijft hij ongeremd het…
Esther
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
32 Binnenkort wordt het boek Esther weer voorgelezen,
hoe zij de Joden behoedde voor een collectieve dood,
nadat sluwe Haman koning Mordechaï erop had gewezen,
dat een Joods complot noodde tot een code rood.
Eeuwen later werd Haman weer tot leven gebracht,
een hele natie stond de Jood ditmaal naar het leven,
er was zelfs een effectief moorddadig…
Rivier
netgedicht
5,0 met 2 stemmen
61 Als smeltend ijswater in de beek,
dansen mijn tranen ongeremd
om wat eens zo heerlijk leek,
in een waterval die ongetemd
stort in een meer van verdriet.
Mijn tranen blijven altijd hier,
ze volgen de rivier verder niet.
Geen kabbelend waterplezier
zal mijn ogen weer doen stralen
en hen, betraand, troostvol drogen.
Mijn tranen zullen de…
Denk je een oplossing te hebben
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
29 Er was er eens Pimmetje, een kabouter,
die woonde in een grote holle eikenboom.
Hij merkte dat de kinderen veel stouter
werden en riep de hulp in van zijn oom,
een in het bos heel beroemde tovenaar,
die zorgde dat kinderen met een grote mond,
en dat ging niet helemaal zonder misbaar,
terstond veranderden in een blaffende hond.
Maar toen…
Bij het overlijden van mijn lieve schat
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
65 Als ik van mijn verdriet
een trap kon maken
en van mijn tranen
een brug
dan zou ik tot in
de hemel kunnen geraken
en dan nam ik jou
gewoon weer mee terug.…