Vriend verloren
Ik ben een trouwe kameraad verloren,
wanneer nodig was hij altijd bij de hand,
in zijn inkt werd menig gedicht geboren:
op het papier bleef hij de heer van stand.
Zijn vulinktpotje blijft ontheemd achter,
zij zal zijn grote dorst nooit meer lessen.
Verdwenen van de poëet de stille wachter
van zijn woord. Ooit slepen wij de messen
sonnetten vloeiden, traden soms overboord.
Mijn vriend, als de computer het overnam
werd onze samenzang overal luid gehoord.
Verschuldigd ben ik je, oneindig veel dank
Ik mag hopen dat je niks ergs overkwam.
Als je hem vindt: zijn naam is Mont Blanc.
... Ik ben mijn dierbare vulpen kwijtgeraakt ...
Schrijver: Ruurd van der Weij Fortin, 25 juli 2020Geplaatst in de categorie: verdriet