de jaren tussen beide in
konden de pret niet drukken
met gelijke hum en nukken
kenden zij elkander
vanaf de eerste blik
die herkenningsklik
bracht telkens rust en vreugde
waarop beiden zich verheugden
het kind nam aan wat opa gaf
en ook omgekeerd was de oude
zeer vereerd met wat de kleine bood
gezeten op zijn stramme schoot
het knuistje…
De vele mannen van d'r keuze
bezaten allen grote neuzen.
Ze vond, dat die het beste vrijden.
Ze had een tweelingzus Monique.
Die meid was chronisch wagenziek,
hetgeen tot veel ellende leidde.
Een kennis zei: 'Het zijn gestoorden'
en vatte 't samen met de woorden:
'Aan gokverslaving lijden beiden.'…
gewoonte schrijf ik
hoe kan het anders – zonder
enige schroom aan opa toe
kan er over juichen
kan erover wenen
men heeft mij weten te overtuigen
dat hoe je het wendt of keert
zij vulden voor een
groot deel mijn genen
maar wat en hoeveel van wat ik doe
schrijf ik zo bekeken nou
eigenlijk aan mezelf toe
vraag me af als ik in
mijn familietrekken…