Alle inzendingen van Ludy Bührs

drie waterpalmen houden frontaal de wacht gekroond met zware vruchtenpracht en stevig blad waarin wollige vleermuizen vreedzaam in grote groepen huizen drie kokospalmen bakenen prijkend de tuin af naast het achterpad waar lichtstralen veel zachter lijkend een koele bries je haren vat ’s nachts ruisen de bomen heel tevreden wanneer een verkoelende…

Voor de arme is er het werend loket, waarachter men keihard cijfers noteert, hem de toegang tot goed bestaan belet, met zijn noden steeds op achterstand zet . Hoe inhumaan wordt hem telkens geleerd dat uitsluiting geregeld is bij wet, het niet uitmaakt dat hij kansen ontbeert, omdat onwil nu eenmaal hard regeert. Mensenrechten? Wie wordt…

Van mijn kinderjaren ben ik heel veel kwijt, ik heb geen weet meer van de weken toen, slechts momenten zijn mij bijgebleven, nauwelijks de voorwerpen en dingen. Waarmee ik speelde deed er ook niet toe, de blokken, poppen, middel slechts, nooit het doel, ik herinner mij gevoel bij mensen, volwassenen, hoe zij waren voor elkaar. Vooral veel…

Je wilt ze te snel groot hebben, zei mijn vader. Hij voelde zich meer op zijn gemak met de kleintjes, dacht ik, de peuters die niet tegenspreken, die hij kon laten lachen nog om niets. Nu denk ik dat hij uiting gaf aan zijn verdriet om afstand die er groeide, het oorlogs-mes dat snoeide in de ongedwongenheid, zijn eigen onbezorgde kindertijd…

Met de aarde in beroering vluchten mens en dier uit louter lijfsbehoud. Maar zij die veilig bemiddeld zijn, buigen zich stram over hun renten, steken hun bekrompenheid getrouw snel nog wat centen in verzekering. Alsof een document je drijvend houdt wanneer je omslaat in een boot, je redden kan bij ademnood door giftige gassen, of als…

Wie moeite doet, heeft zich een taak gesteld, neemt waarde waar die daad en aandacht vraagt, geeft vrij gevolg aan wat het hart vertelt, gelooft in iets dat het vertrouwen schraagt in liefde die voorbij de pijnen draagt. Maar rijst de vraag of alle moeite loont, dan trilt het beeld dat in gedachten woont, de wil verslapt gestuit op tegenstand…

Vol ijdelheid neemt en bemachtigt de mens alles wat hij op zijn pad kan vinden, stelt zich daarbij slechts dan een vaste grens als de vruchten van gebruik hem niet zinden. Consequenties lijkt hij te verbinden met een ander die zijn genoegens stoort, hij doet alsof zijn onschuld is vermoord wanneer iets breekt, een ontij hem bereikt, terwijl…

Zonder gevoel vat het licht warm noch koel een eenzaamheid die verdriet in zich draagt, met vrijheid schermt in beweging zonder doel omdat er niets om tijd en aandacht vraagt, een wezen zich vanwege niets beklaagt; een ledig zijn dat tegelijkertijd de krachten spaart en splijt in zinloosheid omdat niets moet of meeneemt in een stroom, niets…

ooit vloeiden ze samen in alle opzichten gelijk tot in hun midden een prijs viel in plaats van het kwartje en hun wegen zich scheidden door verschil uiteengedreven hadden zij weinig meer gemeen ze druppelden uiteindelijk alleen…

Lang geleden kwam ik jou tegen, een dromer met een zonnig plaatje waarin je wat merkwaardig grijnsde. Was jouw interesse in ons praatje meer dan aandacht die je veinsde? Je maakte mij toch wat verlegen. Van toen af aan ging ik jou ontdekken in woorden die je graag herhaalde, de tonen die je ‘s nachts liet horen, ketens van klanken die ik…

Jij stroomt binnen en ik waan mij in een roerige zee, raak daarin op drift, word van mijn verstilde strand gelicht. Heel gestaag kerft nu jouw branding rake woorden in mijn huid en almaar verder word ik meegetrokken door de golven, soms omhoog getild, dan weer bedolven, getroffen door een stilte, een krachtige storm en ik lach, er wellen warme…

Jouw wezen, mooi mens, meandert voort in mij en doorstroomt mijn hart. Daarmee zie ik van jou de zorgvuldige handen, bedachtzame gebaren, de flits van een vraag in ontvangende ogen, elk onstuimig moment, waaier van zwarte wimpers op onschuld als je slaapt. En jouw stem hoor ik nog aftastend constateren, mij op iets attenderen dat…

De dingen zijn in het tijdelijke blijven hangen, zoals wijzers stokken op een verstofte plaat waar zelfs de wind geen acht op slaat. Er klinkt geen roep die verder leidt dan de dag die doodloopt in een cirkelgang van taken, buiten de incidentele aanlooppoes die om wat aandacht vraagt. Tot boven het dak stijgt warme damp vanuit de ingeperkte…

Zijn de dingen scheefgegroeid in de tijd, of ben ik dat, heb ik het zicht niet meer, kijk ik alleen nog maar om met een spijt naar wat er was, niet nog wel eens een keer een kans beleeft. Elk voorbijgaan doet zeer; de dromen die niet tot wasdom kwamen, de pogingen, goed bedoeld, de namen die verdwenen. Een vreemd spel, dit leven waarin ik mij…

Voor het raam daalt sneeuw onder een hoek van vijfenveertig graden nat en fijn, trager waar wat luwte is en verscholen in het licht. Je ziet maar wat zich vertoont, afgezet tegen een donker beeld. Dromen en verleden lopen mee in elke schatting van heden. Nergens ben ik zekerder van dan dat ik niets weet, slechts kan afgaan op wat ik…

Nog onbelast, zo komen wij op aarde, vers uit een schoot de harde wereld in met hoop daarin te winnen aan waarde, rechtop te staan, te zijn met iets van zin, omhoog te gaan vanuit een laag begin. Soms zit het mee. Geboren voor ‘geluk’ zo lijkt het dan. De ladder gaat niet stuk. Zo’n mens klimt op, geniet de gunst van macht. Die heb jij niet,…

ongaarne vouw ik toe mijn handen tot willoos ingekeerde knuisten hoe graag geef ik toch open prijs wat mij in dit leven drijft nog leren mij mijn zekerheden dat onverbloemd en vrij vertoon pijnlijk aan het licht kan brengen waarin ik diep te raken ben zing niet graag in ondertonen van versluierd honen en betreuren wil naar boven kunnen…

In de diepte tekenen zich dingen ogenschijnlijk verborgen haarscherp af, blijkt het hart zich bezwaarder te zingen dan eigen stem er tekenen aan gaf. Groeven van pijn, zelf opgelegde straf, eigen falen krast er sporen van schuld, zwarte dagen, een overvraagd geduld, opgeklopte eisen aan prestaties warme wensen, verlangens onvervuld. Diep vanbinnen…

Een warme golf gaat van jouw wezen uit; jouw levenskracht, een kraan die opendraait, een sterke stroom gevoel die stuwt en stuit. Uit elk gebaar waarmee jij liefde zaait volgt nieuwe hoop, ook als een vuur oplaait, ontnemen wil aan wie jij bent gehecht, het eigen kind, bestaan waarvoor jij vecht. De strijd vaak zwaar, zo weinig in jouw macht…

Geen mens heeft grip op wat dit leven geeft, wie god mag zijn of minder wordt bedeeld. Er is dat lijf, dat mankementen heeft, en ook een lot, dat keihard met jou speelt, dat ronduit kwelt en aftast wat jij veelt … Maar hoe dan ook, wie is daarbij gebaat, een mens die schuilt om hoe het hem vergaat, die wanhoop voelt van onvolmaakt te zijn, alleen…

Pal op de lijn van vloed en vochtig zand beweeg jij voort, belemmerd door de wind, niet wetend wat te kiezen, welke kant jij op moet gaan opdat jij kalmte vindt. Jouw denken lijkt een zee op zich, die bindt niet zomaar in, die slaat jou heen en weer van lichte hoop naar golven van oud zeer die tegengaan. Zolang dat nat jou vat, zie jij geen…

Met kinderdromen die ruimte krijgen voor doen gaan we ver komen. Stimuleer de jeugd in verwezenlijking en zie hun wil als deugd. Reik ze kansen aan en ja, dan verbetert ook het ouderbestaan. Wij deden verkeerd, zij zullen dat allicht doen, maar hebben geleerd? Straffen helpt even? Dat bepaalt geen koers voor een waardevol leven…

Mijn voornemen voor dit nieuwe jaar is dat ik mij nog veel meer schrap zal zetten tegen alle dwang die enkel in het belang is van de hebzucht van de toch al rijken. Zij kunnen het bekijken want ik ga voor de goedwillende enkeling waarvan het hebben en houden zichtbaar slijt door overgave aan gemeenschapszin tegen alle druk van verplichtingen…

Rond deze feestelijke periode ben ik het liefst ver buiten beeld, voel ik heel heftig hoe verdomd verdeeld de menselijke wereld is en mis elk vermogen om vreugde te veinzen. Men komt zogezegd gezellig samen rond eten, drank en knallend licht, opnieuw gezwicht voor het kopen van wat een zegen belooft te zijn.…

Een woord is mij ontvlogen. Het bleek te licht. Mondinggericht liep het uit de pen ontdaan van zijn kern. Die brandt nu vurig in mijn hart. Niet-gevat en zonder ogen, tekent zich daar het wezenlijke af.…

Straks is er weer een levensjaar voorbij, dingen die we deden of toch maar lieten, beleefden met elkaar, teleurgesteld of blij, verafschuwden, of stil van konden genieten. Handelingen die echt onbeduidend leken, iets dat je anders deed dan werd verwacht, maar later wellicht bepalend is gebleken: daarmee begon het of verzandde je kracht.…

Met zeer hoge felle golven stroom jij net als een zee met bestormende kracht daarna verzacht, want dan komt je wat bij Je keert je om en ontremd in de nacht stoot je naar daar waar het zenit jou wacht, waar dromen die jij steeds meevoert leven, het perfecte is, dat nooit wordt gegeven, alles en niets heb jij daar in jouw macht. Telkens…

De speelse storm die ik van twee ogen ving in de nacht, heel dicht bij mijn gezicht, daarmee ben ik naar toekomst gevlogen, boven het nu en morgen uitgelicht. De kern die recht op mijn hart leek gericht, daar binnenging, daar in de duisternis vertroosting bood voor een komend gemis, mij vleugels gaf, verhief met levenskracht, ik voel hoe die…

Van mijn hart heb ik nooit een moordkuil gemaakt. Wat mij raakt krijgt respons en soms gonst er verleden door mijn meevoerende aderen voel ik de moeders en voorvaderen in hun gevechten voor beter zich gevend voor de toekomst van het verdere leven. Mijn tijd begon met een opgang en nu is er de dalende lijn omdat ons aller zijn wordt bedreigd…

in verleden tijd drongen zich hun zinnen van teloorgang op met een impliciet verwijt en ik spande mijn snaren naar opheffende klanken voor de kwetsende spijt verbuig nu tot verlangen met krullende lippen om vernieuwende tijd.…