dat Eric Satie niet afkerig
was van weemoed
wist ik al langer
in dit vroege klavierwerk
heeft hij zijn ziel gestoken
met tederheid worden toetsen betast
emotie vertaald in heldere tonen
vrijbaan gegeven aan mijn tranen
zo er iets is op aarde dat klank geeft
aan mijn gevoel dan moet het dit zijn
een klankkleur rijk aan poëzie...
o…
dat Satie niet afkerig was
van weemoed weet ik al langer
in dit vroege klavierwerk
heeft hij zijn ziel gestoken
met tederheid worden toetsen betast
emotie vertaald in heldere tonen
vrijbaan gegeven aan tranen
die gedreven zullen stromen
zo er iets op aarde is
dat klank geeft aan m'n gevoel
dan moet dit het zijn
de klankkleur rijk aan…
'Honfleur' als een diepe
melancholische zucht
waarmee de componist
wel raad wist...
de weemoed van aflandige
klavierklanken van Satie
geven op tedere wijze
de gevolgen van wisselwerking
in nauwelijks zes minuten weer…