Zij laat grondstoffen borrelen,
als haar hand krachtig beetpakt
geraamtes van esdoornwortels -
zij vraagt u met haar te dansen.
Een foxtrot in korrelig dons,
een in maat verstuikte wals
in donkerpaarse ruiten geschorst.
Ik hoor spartelen -
de klanken van ochtenden,
die torentoppen ontvangen,
ontvlammen,
laten omvallen -
en de brokstukken…
Het lichte vers slaat danig aan het hakken
Een volrijm hamert op een halfrijm in
De vage titel ligt daar zwaargewond
Het schema neemt het vele wit te pakken
Een zin bestookt een afgebroken zin
Een paradox ligt bloedend op de grond
En humor snijdt een tweede laag in plakken
De muze Terpsichore verroert geen vin
De volta ramt bezeten in het…
Ik rijs vandaag als de zee
bij vloed, ik sta als een steen,
als een rots, trots en stevig
hef ik m’n hoofd ten hemel
en laat mijn ruige bronstkreet
galmen over een bergmeer.
Ik rijs vandaag met U, Cernunnos,
Uw roep laat mij niet los; Heer.
Ik rijs vandaag als een boom
in het bos, als een vogel
die verlost is uit z’n kooi;
liefde welt…
Heer, het is tijd. De zomer was groots.
Leg uw schaduw op de zonnewijzers,
en ontketen over de akkers de najaarswinden.
Beveel de laatste vruchten, zich te volmaken;
geef ze nog twee zuidelijke dagen,
maan ze aan tot rijpheid, en schiet
de laatste zoetheid in de volle wijn.
Wie nu nog geen huis heeft, zal zich er ook géén meer bouwen.
Wie…
168
Bezig met laden