Hier wil ik blijven
neuriënd in de zoete adem
van de goede oude tijd
het warme nest in mijn hart
mijn welkom, kom
neem en eet en drink
mijn lichaam, mijn bloed
dan wiegen we samen
wiegen we in geluk
wiege wiegelee
wiege wiegeleen
wiege wiegelee
wiege wiegeleen
bloesem om ons heen…
dat was vader
zwoegend op het harmonium
zingend met ingehouden stem
en later in de Bavo het weergaloze
orgel zo uitbundig soms
dat het voorgestoelte trilde
en ik trilde mee tot de stilte
vulde het gebouw in zijn geheel
en David op het orgelfront
voor Saul en het kind
tokkelde
een lichte voorjaarsregen.
1 februari 2002
ZONNELEEN…
Dag in dag uit
zag ze hem zitten
achter het vervuilde raam
onafscheidelijk van zijn laptop.
Wat opviel was de zondag,
dan zag ze hem staan,
die bundel in zijn handen…
een plan kwam in haar op.
Voor het schoongewreven raam
mengt zich een bevend stemgeluid
met een wat krakende sopraan.
Vanaf de tafel speelt de laptop.
Wie nu door de straat…
Ook in de hemel was het stil
Omringd door Engelen
Luisterde ‘luie’ Rossini naar zijn
Petite Messe Solennelle
De alt Maria nam het voortouw
En de Engelen volgden in koor
In het slot Agnus Dei
Wat adembenemend werd gezongen
Het harmonium was vervangen
Door de virtuoze accordeoniste Ellen Zijm
Wat ook het publiek in extase bracht
Tot zelfs…
135
Bezig met laden