Hersenprent
netgedicht
Mijn lijf
herbergt een galerij
met gezichten
vol ogen gevuld
met het gelijk van toen
die strak staan gericht
op mij.
Ook je portret hangt er.
Het is een wankel
immer kantelend
schilderij
van jou
zoals je was
toen ik voor het laatst
iets tegen je zei
Op jouw gelaat
altijd die traan omlaag, langs je wang.
Tot de plaat kantelt.…