Alle inzendingen over Joseph Schmidt

Het klopt! riep ‘t schaap Veronica. Het klopt wat ze beweren. Als ik hier mij zo neder zet, voel ik de koude wind vol rond mijn blote billen slaan en ik moet concluderen dat ik een openbaar toilet beslist niet prettig vind. De dominee stond in de buurt en overwon zijn gene: Begrijp ik goed dat u graag hebt dat ik een kiekje maak? Ik hoop dat…

Kroostige slootjes verzakkende bootjes stukgevallen hekken vermolmde schrootjes…

Schmidt op matinee…

voor F.S. De frêle markiezin van courlannooy Had zich van kruin tot tenen gesoigneerd Monsieur valice had haar geïnviteerd Voor zijn verjaardagsfeestje in 't gooi Destijds had hij haar in het park ontmoet Bij teppanyaki sushi hosokawa Met witte rijst als op de fuji yama De smaak van 't verre oosten deed hen goed Monsieur valice…

Schmidt schreef o zo best Dat hadden we nog nooit gehoord een lift die door het dak vloog Abeltje was ook aan boord de lift ging huizenhoog.…

ja, een thriller of ergens toch ook aan een gedichtenbundel of aan een klassieker uit de top 100 thriller kan van alles zijn, hier geen reclame gedichten zijn van de Amerikaan Wallace Stevens klassieker is Nostromo van Joseph Conrad 2,50 in de ramsj Alle drie zeker, denk immers aan alles waar je van houdt, zoals en alles wat je ziet, bijvoorbeeld…

“Wir sind Pabst!” zo kopten Duitse kranten. De massa juichte op ’t Sint Pietersplein. De nieuwe paus, al jarenlang Romein, werd gelukgewenst van alle kanten. Maar ondanks witte rook die men daar zag, was het voor velen toch een zwarte dag.…

in Dortmund drinken alle dikkertjes D.A.B.…

Een hele generatie las geboeid de avonturen in de Petteflet. Met Jip en Janneke in silhouet zijn ganse kinderscharen opgegroeid. Talloze planken staan er in de bieb vol meesterwerk van Annie en van Fiep.…

Schmidt…

'Mijn bladerloze schaduw mijdt het water' Ziezo hè hè, de eerste regel staat er. 'en speurt de witte angst van eeuwen later' Ga weg! Ga spelen met je transformator! Je ziet toch dat je moeder zit te dichten. 'ik wend mij af en doof mijn vale lichten ik heb 'tedúm tedúm' geweten' Dat vul ik later in. Na 't middageten. 'mijn weemoed…

Ik wil niet meer, ik wil niet meer! Ik wil geen handjes geven! Ik wil niet zeggen elke keer: Jawel mevrouw, jawel meneer... nee, nooit meer in m'n leven! Ik hou m'n handen op m'n rug en ik zeg lekker niks terug! Ik wil geen vieze havermout, ik wil geen tandjes poetsen! Ik wil lekker knoeien met het zout, ik wil niet aardig zijn, maar…

O Heer, vergeef mij, dat ik zoveel jaren Uw aarde liefgehad heb en Uw zon, Uw vogels en Uw bloemen en Uw blaren En nooit Uw liefde daaruit leren kon. De grote zee en alle wijde wegen ontstuimig heb bemind; alleen het lied van wolk en wind, en zonneschijn en regen heb aangebeden, maar Uw liefde niet. Dat ik Uw wereld als een harp bespeelde…

Ja, laten we elkander goed begrijpen: Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn. (Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen, dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.) Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder. Het is het beste, voor ons alle twee. (Nu zit ik dus te wachten op het wonder nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)…

Op een mooie Pinksterdag, Als het even kon Liep ik met mijn dochter aan het handje in het parrekie te kuieren in de zon Gingen madeliefjes plukken Eendjes voeren Eindeloos Kijk nou toch, je jurk wordt nat Je handjes vuil En papa boos Vader was een mooie held Vader was de baas Vader was een duidelijke mengeling van Onze Lieve Heer en…

Piet Pluimers wou het liefste verzen schrijven over wat late rozen in de zon. Hij was een dichter en hij wou het blijven. Hij schreef sonnetten toen hij pas begon. Het rijmde ook. Maar and're dichters zeiden: je mag niet rijmen joh, 't is geen gezicht! Je moet zorgvuldig alle rijm vermijden, want een gedicht dat rijmt is geen gedicht.…

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten, maar in de bibliotheek een volontair die hunk'rend op een baantje zit te wachten en boeken uitleent met een zeker air. Ik lever geestlijk voedsel aan mevrouwen die binnenkomen en alleen maar van de allernieuwste liefdesboeken houwen, "maar niet zo'n engerd als die Wasserman". Ik loop met…

Daar zit de vrouw van de fabrikant met veel briljanten van voren en ook briljanten aan haar hand en in haar oren. En om haar hals een parelcollier en om haar mond verdriet. Hij zal wel weer op reis zijn want hij is er niet. En al die echte stenen zijn de schuldgevoelens van haar man, allemaal stukjes schuldgevoel heeft zij an. En…

Geen plaats ter wereld is zo godverlaten en zo fatsoenlijk als het Scheldeplein, bij avond als het regent en de straten langer en glimmender en leger zijn. Dit is een stad met veel te weinig moorden. Het regent gluiperig in het plantsoen. De tramrails wijzen koppig naar het noorden en dat is dan ook alles wat zij doen. Die man zou het waarschijnlijk…

De zelf-beloofde wonderen van uw jeugd zijn weggedoezeld tot een schamelheid; en weggedwerreld is in daaglijksheid, de tuin vol wilde geur, die niet meer heugt. Uw jaren vonden banen vast omlijnd. Het liep als ’t lopen moest en zelden spaak. Iets anders deed gij dan uw diepste taak – en nu ontwaakt gij even voor het eind. Het binnenspel…

De dingen die je erg graag wilt, die komen op den duur, ze komen vroeg of laat, maar meestal laat, dat is zo zuur. Wanneer je jong bent heb je doorgaans nooit een cent in kas en áls je eind'lijk geld hebt voor een hele dure jas, dan staat ie je niet meer. Wanneer je jong bent heb je vijfenveertighonderd plannen, je komt alleen nooit verder…

Toen ik verloofd was met René die zoveel hield van Hemingway, las ik het werk van Hemingway omdat dat werk me zoveel dee. Maar toen het uit was tussen ons toen kreeg ook Hemingway de bons. Daarna was ik met Guus verloofd en kende Ibsen uit mijn hoofd. Later, met Peter, hield ik zo enorm van Valéry Larbaud. Maar ik ben nooit verloofd geweest…

Die bleke wangen, levens laatste schans, 'n vege strijd nog en 't is al gevloden. Vlucht dan dat ene ook, zo grif geboden, Schuchter aanvaard - slinkt dan voorgoed haar glans, als zonk van 't laatste rood de laatste vaan? Moet ook dat éne - eerst in schroom gemeden en toen gedeeld en fluisterend beleden - Met het verwonnen leven ondergaan…

Ik heb zo te doen met acteurs. Ze moeten zoveel acteren en altijd in andermans kleren, ik heb echt te doen met acteurs. Waarom wordt men ooit acteur? Het komt hier op neer, strikt genomen, dat men door een deur op moet komen en af moet gaan, ook door een deur. En al wat men doet daartussen zal altijd weer afgekraakt worden door wezens…

Dit is het land, waar grote mensen wonen. Je hoeft er nog niet in: het is er boos. Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen, en altijd is er weer wat anders loos. En in dit land zijn alle avonturen hetzelfde, van een man en van een vrouw. En achter elke muur zijn and're muren en nooit een eenhoorn of een bietebauw. En alle dingen hebben…

Toen ze een meisje was van zeventien moest ze een hele middag erwtjes doppen op het balkon. Ze wou de teil omschoppen. Ze was heel woest. Ze kon geen erwt meer zien. Toen ging ze maar wat dromen, van geluk, en dat geluk had niets van doen met erwten maar met de Liefde en de Grote Verte. Dat dromen hielp. Het scheelde heus een stuk. En dat…

Tuinen, schemering van weelde, duister weg, mijn koninkrijk. Uw gestalten, marmerbeelden, nemen nachtelijk de wijk. Heug'nis die op 't verst bedacht zijt, weet gij nog van 't ijl foreest, van der voog'len schrille zachtheid - lente-uchtends teder feest? Doof dan heug'nis in berusting, lustverzadigd, droombevolkt: liefde die te…

Geachte cliënten, 't wordt lente, wat zullen we nou eens voor prettigs gaan doen. Geachte cliënten, 't wordt lente, de merel zingt aria's in het plantsoen. Hij heeft zijn tarief niet gewijzigd dit jaar, dus wij doen het ook niet, we laten het maar. Wat kan het ons schelen, die centen. Hoogachtend, komma, 't wordt lente! ---------------…

Overbeladen door herinnering torst ge, viool, langs ’t late levens-pad, druk en geluk – heel de ervarings-schat: hoe zwoegt ge - kreunend om vermindering! Dat het vervlotene nog eens verzadigt, dank zij uw klank: het lot gedoogt het niet. Geen vol genot, of ’t weet van vol verdriet. Geen levens-doen niet door berouw beschadigd. Wees,…

Je hoefde enkel maar te zeggen: Sinterklaas staat op het dak, en dan waren ze gehoorzaam en zo lief en zoet en mak. Pas op voor Sinterklaas, hij staat te luisteren misschien Pas op voor Sinterklaas, hij staat op 't dak en kan jou zien, en dan waren ze zo aardig en zo lief en zo hulpvaardig, maar helaas, helaas, helaas, ze geloven nu niet…