Tussen de regels door
Ja, laten we elkander goed begrijpen:
Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn.
(Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen,
dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.)
Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder.
Het is het beste, voor ons alle twee.
(Nu zit ik dus te wachten op het wonder
nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)
Ik weet het immers wel, vandaag of morgen
wordt het die kleine blonde. Zie 'k het goed?
(Ik zou haar langzaam, langzaam willen worgen
liefst met de voile van haar eigen hoed.)
Wees maar niet bang, ik zal geen scenes maken.
Ik ben een cynische moderne vrouw.
(Maar heeft modern ooit iets met vrouw te maken
en dat cynisme van me... nou...)
Nou dag. Bekommer je niet te veel om me.
We zullen elk een andere kant uit gaan.
(Niet waar! Het kan niet waar zijn godverdomme,
ik hou van je, maar dat gaat je niet aan.)
----------------------------------------------------
uit: 'Tot hier toe: gedichten en liedjes', 1988.
Inzender: L.V., 29 augustus 2003
Geplaatst in de categorie: liefde