voor Frida Kahlo
gekluisterd aan het
Blauwe Huis
verbind je mensen
met aderen het
verlies het bloed gaat
over in bloemen
en altijd je ogen
die intense blik
waarmee je ons vast
blijft houden ze is
een lint om een bom
schreef iemand…
Ik doe mijn ogen dicht
En voel
De woorden van onze gesprekken
En hoor
Het heerlijke aanwezig zijn van jou
Hier diep in mij
Ik zie het lachen van je ogen en je mond
En steek mijn hand uit om jouw mooie handen
Keer op keer opnieuw te bekijken
Ik doe mijn ogen dicht
En voel
Nog steeds jouw hand om mijn hand
En hoor
Een scherpe pijn van eindeloos…
( voor Frida Kahlo)
Tram en bus zaten op één wisselspoor
Op een draagbaar van het Rode Kruis
In rekverband gewikkeld
Voeren ze haar weg, nietige luis
Ze hoort de echo van een vals koor
Gekluisterd aan een hemelbed met spiegel
Wordt ze getuige van haar kramp
De gebroken lendewervel
De rechtervoet verbrijzeld
Het gipskorset dat haar omknelt…
ze heeft
geen voeten
nodig zegt ze
de tijd
weefde zijn web
met laag
zingende
vleugels zweeft
ze door de
Melkweg
boven het
moerasland
verduistert ze
de zon met
vogelzwermen
gevleugeld scheert
ze over aardse
vreugdevuren
om de winter
te verjagen
vandaag
doorbreekt ze
de stilte die
haar vleugels
verlamden…
kapot lijf kapotte liefde
het verscheurde leven
op het doek de verliezen
dreigende luchten
bloed gaat over in bloemen
aderen verbinden mensen
en altijd haar intense blik
haar ogen houden ons vast
we moeten naar haar kijken
ze trekt aan ze duwt weg
ze is een lint een lint
om een bom
alles gebroken
zoveel te zeggen
Frida Kahlo…
111
Bezig met laden