inloggen

Alle inzendingen over Korstmossen

6 resultaten.

Sorteren op:

Let op

netgedicht
2.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 111
Alstublieft, let u toch op meneer de zon staat laag en geeft een gouden gloed ten oosten pakken zich de wolken samen naast waar u ongeduldig wacht kunt u de mussen opgewonden horen praten let op, net naast uw koffertje en uw gepoetste schoenen een herderstasje bloeit de korstmossen groeien.…
Vloedlijn14 januari 2011Lees meer…

Ecologisch Paradijs

netgedicht
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 94
Die kastanjeboom staat daar al eeuwenlang Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch Paradijs van torren, spinnetjes en korstmossen Schimmel grijs die harmonieus samenleven op de Tonen van een vogelwijs.…

schijndood

hartenkreet
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 529
rijp belegt de misvormde takken waar korstmossen zich reeds hebben genesteld en de dood zich schijnbaar al heeft gemeld symboliek voor 't vergane leven toch verschijnen onder de rijp opeens weer kleine groene puntjes op plaatsen waar de dood zou heersen het is in de natuur vaak om het even alleen wie sterk genoeg is blijft…
Leonardo30 december 2014Lees meer…

Zwaarwichtig torst het zijn vele jaarringen

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 34
Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch paradijs van torren en spinnetjes en korstmossen schimmel grijs. Die harmonieus in afhankelijkheid samenleven op de tonen van een vogelwijs. zwaarwichtig torst het zijn vele jaarringen. En beschouwd het als een van zijn zegeningen leven te verbinden onder zijn bladerdak.…

De reis

netgedicht
3.6 met 11 stemmen aantal keer bekeken 205
een streep trekkend door lijnen die voor de hand liggen, neem ik de trein laat mij vervoeren door lavendelvelden en terrassen met wuivende gewassen zonnebloemen die het blauw ingroeien rotspartijen waar korstmossen gedijen het landschap lijkt voorbij te varen zoals de jaren rugwaarts roeien en in mijn jas gevoerd met lapjes leven bloeit…
Hanny6 februari 2010Lees meer…

Afscheid

gedicht
2.3 met 195 stemmen aantal keer bekeken 92.725
Ledematen die in steen verstomden- de vingertoppen broos, in kringen heeft de tijd korstmossen, algen afgezet op schouderblad, een borstbeen dat, nog niet gebarsten, lijkt te spreken- nee, alles is stil nu. Je staat in de post van de deur. Geen negatief ontwaakt.…