Alle inzendingen van Liesbeth Lagemaat

Plan A; een gat in je gezicht geslagen, met een voorhamer misschien of desnoods een tennisracket, je moet begrijpen, het gaat hier om een straf, wij spreken van rechtvaardigheden. Zinloosheid is een parelmoeren doosje, een bijouterieënkistje vol dierbare obsceniteiten, maar niettemin. Mijn haar vloeit uit, azuur, mijn lijst is afgezet met knalroze…

Het roze aderwerk: de lijnen met een dun penseel gezet, en hoe het aan de slapen marmert. Ledematen die in steen verstomden- de vingertoppen broos, in kringen heeft de tijd korstmossen, algen afgezet op schouderblad, een borstbeen dat, nog niet gebarsten, lijkt te spreken- nee, alles is stil nu. Je staat in de post van de deur. Geen negatief…

Ze wiegden zich, zwierven door tuinen die ik niet meer ken. Gebakerd slapen, de vleugels gevouwen in een lied. Nachtzwarte aarde. Er vielen er veel die zomer. Uit schaduwbomen vielen ze, van manen waar het ijsde. Het kind een pop van nog geen meter hoog. En zo veel gele snavels, zo veel stilte viel die middag op het pad. Zou een vleugel bewegen…

Ik knier dat het een aard heeft. Waar het land verdampt, in asblauw een pluim een veeg uitgestrooide lijn het zand condens de adem licht de adem in waar. Ik had je uitgerookt ik knier je lag in splinters narwalhoorn in mosselscherven o. En de oestervloot van 17-zoveel vertrok, sloeg zich uit en haalde verhaal op het land je was scherp als het…

Stilte trok een lichte schil, lijn van grafiet waarbinnen - je voeten behoedzame dieren, een trilling van lucht was je vinger. Het oog werd opgetild, in een gondel gelegd, de pupil vloeide samen met de kleur die nog onbegonnen was van kleur, vorm die, ongeplooid, nog nauwelijks richting bekende. Als het luchtdunste hemd was je adem, je huid…

de nacht een onschuldig anachronisme. Jurken van grijs, de lichte rouw, in mijn bed krioelt het van overgrootmoeders die haastige woorden nog happen, de zwanenhalzen in elkaar verstrengeld. Dit ochtendlicht een mes met benen heft, snijdt knopen van de rouw. Mijn hoofdkussen mompelt wat brokken Bach, mechanisch, maatstrepen van crêpepapier.…