omdat wat we samen streelden
in de ziel
Jij liep de berg altijd weer op
talloze keren
nadat je
door iets dat onbenoembaar was
iedere keer
weer hard naar beneden viel
Door iets dat ik diep van binnen niet wilde weten
als je weer naar die plek ging waar je opgevangen werd,
het was mijn falen in onze liefde
en zwarte bladzijden
in ons levensconcert…
In de donkere koepel
de uitgeholde tufsteenheuvel
loert
het troosteloze
gedachten
die mijn leven vergezelden
of
die ik nooit kende
vechten hier
tegen de leegte
muziek verdedigt mij
alle wijzen
die mijn oor ooit ving en hield
onsterfelijk orkest
door de stilte geleid
mijn eigen
soldateske symfonie.…
158
Bezig met laden