Hartenkreten

hartenkreet (nr. 51.660):

Ons levensconcert

Dat wat tussen ons was
was natuurlijk aanwezig.

We spraken,
zagen elkaar
hielden elkaar vast,
ieder jaar dat we samen konden zijn.

Over dat wat er niet was
zwegen we
het was
een deel van ons geheim
dat wat we niet konden voelen voor elkaar
was onbereikbaar
lag buiten ons bereik.

Misschien had jij daarover verdriet
ik weet het nog steeds niet.

Je zei, ik ben blij met jou
en die indruk maakte je
altijd.
Liefste,
het ging om dat wat we samen deelden
omdat wat we samen streelden
in de ziel

Jij liep de berg altijd weer op
talloze keren
nadat je
door iets dat onbenoembaar was
iedere keer
weer hard naar beneden viel

Door iets dat ik diep van binnen niet wilde weten
als je weer naar die plek ging waar je opgevangen werd,
het was mijn falen in onze liefde
en zwarte bladzijden
in ons levensconcert