Alle inzendingen over Luk De Vos

Als ik kon… Je zou genezen De pijn zou je verlaten Het leven nam een andere beslissing Jong met een mes in je buik De nachten brengen geen rust Elke dag Een strijd in je hoofd De waarom vraag is al veel gesteld Toch blijf je stralen Zorg voor man en zoon Je gezin, het hoogste goed Bewondering voor je doorgaan Een vechtster pur sang…

Op die dagen wanneer de storm zijn noten kraakt En de natuur de laatste bladeren laat Is de mist dan eindelijk uit de lucht Koning winter ontwaakt keert almachtig terug op de troon Als kristal hoe moedernatuur mij raakt.…

In het roze ochtendlicht, een maagdelijke liefde als een zilveren bliksemschicht die dag en nacht doorkliefde De grijze mist van de dag herinneringen aan jouw blauwe ogen aan jouw gulle lach omcirkelt door regenbogen. Het zwart van de nacht de grauwe pijn van verlies duisternis spreekt niet al te zacht maar gluurt ijzig zodra het vriest…

Men legde wegen naar de horizon, bouwde torens in de wolken het geld stroomde in de vaart der volken Er was een tijd dat alles zo maar kon het tijdperk verdwaalde en de horizon is verdwenen ‘s winters werd het te heet, kleur nam de benen het ei van Columbus leunt op een nieuw elan van duurzaamheid, verbondenheid op handen…

Ik plant voor jou een boompje midden in de tuin Ik plant het wat uit de wind, op een plek waar vooral de zon heel veel schijnt, ik plant het zo in de omgeving dat het daarmee ook nog mooi lijnt. Ik verzorg hem wel iedere dag zodat hij groeit tot hoog in de kruin. En als ik dan ‘s ochtends naar buiten kijk dan vertakken mijn gedachten…

De wind fluisterde dat de sneeuw snel zou komen, regen droop af en in mijn dromen dwarrelden gekleurde vlokken neer op het land als een warme sprei over een bed dat werd toegedekt met zachte hand. De wind fluisterde dat de sneeuw snel zal komen, regen droop af Mijn water ging stromen…

De wind fluisterde dat de zon snel zou komen, regen droop af in mijn dromen dwarrelden kleurige bloemen overal neer op het land als warme sprei over een bed in het prille ochtendgloren toegedekt met zachte hand En in de tuin op de breuklijn van donker en licht werd een jonge bloem geboren, de eerste van dit jaar, ze had…

Men legde wegen naar de horizon, bouwde torens in de wolken geld stroomde in de vaart der volken Er was een tijd dat alles zo maar kon Maar die horizon versteende, de klok verdwaalde ‘s winters werd het te heet, ‘s zomers te nat, kleur nam de benen zo ligt het ei van Columbus weer in eigen hand. Naar het schijnt, schijnt…

a…

Aa…

Een woord en woord Maar de ogen Geen contact Klik geen geklik Geen verstikkend gevoel Bij het gedacht Dat het binnen de minuut voorbij is Een lach en daad Maar het lichaam Geen contact Zo ver weg Veilig en intact In het hoekje Terwijl ik zeg De nood en drang Houdt mijn snelkloppend hartje in bedwang Het willen van iets echt Het…

Ik kocht vandaag een I padje, voor jou, tweede hands, op de vrije markt Het prijsje was zacht Het lijntje strak. Ach, zie het maar als een appletje voor de dorst waarmee jij mij licht tagt Later.…

Het schot, een verrassende versnelling, gelijkgestemden volgen de lijn, links, rechts als afgesproken soms dwars door het midden. Vrijgelopen volgt de knal! Een curve in een boog een streep, precies op de juiste hoogte in de open lucht en op het einde een buigende kromme Blote ogen kijken gespannen op, een moment van stilte, onhoudbaar…

Ben je verdrietig? Kom dan bij mij, dan leen ik je mijn schouder, huilen is vrij. Ben je boos? Kom dan bij mij, dan praten we er over, spreken is vrij. Ben je weer blij? Kom dan bij mij dan vieren we dat samen, vieren is vrij. Ben je soms eenzaam? Kom dan bij mij en speel dan samen een spelletje met mij. Ben je gelukkig?…

Ik kan mijn liefde niet uiten, wat hoort staat in de weg. Jij bent jong, ik ben oud, onze sekse is eender. Ben ook nog getrouwd. Stil verdriet is nu mijn deel, en onvervuld verlangen vult mijn dagen. Ik zocht een warm lichaam, een stuk vlees voor mijn genot. Maar ik vond jou, de mens waarvoor ik sterven zou.…

Beton en asfalt, wat een stad... Laat ons de treurnis hier ontlopen, geboren om te vluchten, schat, maar levend om op meer te hopen. Dus kus me; breek de hemel open.…

Zo breekt de pleuris uit, ontploffen op scherp gezette granaten met een oorverdovende knal. De schokgolf galmt door kieren en gaten, muren bloeden, het ontspoort en het is nauwelijks nog te stelpen. Dan spreekt de stilte met de kop vol marcherende soldaten. Achter die gedroomde heg, zag men een rozentuin, netjes gesnoeid, ingeperkt en torste men…

Het meisje Zong als een sijsje, wilde niet meer, deze amok! Ze vertrok, schreiend heel vroeg in die ochtend, dat verdomde spoor! Hadden we ’t maar geweten! Maar Waarom? Hadden we ’t maar geweten! Alles achterlaten Met niets zo jong naar de hemel, Waarom doe je zoiets? Meisje lief, lief lief meisje Je zong als een sijsje…

Als je in de maan gaat staan dan zie je de zon en aarde tegenwoordig allebei in brand staan. Het doet onze wereld steeds vaker een beven. Is dat iets waar onze kinderen zo maar mee moeten leren leven?! In hemelsnaam: dit staat toch niet ergens ook in de sterren geschreven. Saar…

Onderweg naar jou buigt de weide voor de wind, golft het groen als van zijde een van wilde bloemen verweven tint van de lente, van de zomer, van de geur van bloesem, van de kleur van bloei, van de lach van een kind. Onderweg naar jou blijven goden eensgezind, breekt de zon de wolken, stroomt het water naar de zee, stralen sterren aan…

Wat is dit voor een vaderland dat mij beschouwt als een stuk stront en me kastijdt met harde hand? Dat vrij en vreedzaam met de mond steeds oorlog voert op vreemde grond.…

Ik kom, de duisternis ontlopen, bij Candy's lichte kamer uit. Ze gloeit, ik smelt (wij huid op huid). Ze wil dat ik mijn ogen sluit... Dan gaat een wereld voor me open.…

Het was nog maar eventjes geleden dat zij besliste, dat als het zo ver is, ze dan in een vlinder gaat wonen Zodat zij, de haar dierbaar gekoesterde vrijheid, denk ik, vooral goed kan borgen En om, natuurlijk, die fijne dagen hier, en dat waren er veel, nog eens weldadig te bekronen Zoals die vlinders, dat had ze echt wel goed gezien, in…

Het hart is dood Wanneer het licht is gedoofd je tranen droog omdat je niemand anders dan jezelf bedroog Het licht is klaar Het licht is duidelijk Het licht is daar Ga er terug naar toe geleidelijk Voorbij Voor je het weet Je klok tikt niet meer Het is onvermijdelijk De keuze is simpel want bij Allah ik zweer Het licht de laatste…

De lange strip Doorheen de chaos en alle zoetigheden Zie je de waarheid op ieders lip De waarheid van het licht en kwaad op het verleden Man vrouw jong en oud willen niks anders dan alle miserie vergeten Lachen zonder lach en huilen zonder traan Het leven leeft hier maar het voelt verlaten aan Iedereen heeft wel wat geklaag En heeft hier…

"Voor mij Chateaubriand," bestelde ik pedant bij een sportieve griet. Maar in een restaurant serveert Arantxa niet.…

Ze smasht, ze blockt en staat haar mannetje (m/v) als bronzen reuzenfee. Ze mept de bal en slaat een goed figuur ermee.…

Meteen heb ik een oordeel klaar na één berichtje over Broch. Hoezo? Wat weet ik nou van haar of over handbal? En dan nog: ikzelf ben slechts een rijmelaar.…

Bij voetbal vroeger waande ik me Stuy, de allerbeste keeper, onbetwist (of ik moet weer eens iets hebben gemist). Krokettenvanger in een gele trui: drie Champions Leaguefinales, geen gevist.…

Het vlees was van een varken dat een prachtig leven had gehad en in zijn stal, der dagen zat, in vrede is gestorven met zijn dierbaren rondom zijn bed.…