Alle inzendingen over Marcel

ooit is er een begin, ooit is er een eind. maar onze liefde is voor altijd. onze liefde heeft een begin maar kent geen eind. schatje ik wil jou niet kwijt. jij bent wat mijn hartje begeert, jij zit in mijn hart en voor altijd. ik heb mijn hart op slot gezet en met jou er in, de sleutel? geen idee! de sleutel zal niemand meer vinden. schatje…

Een gevallen ster, wens voor een ogenblik, wandelgang gevonden…mijlenver, een gezicht gekregen…onvergetelijk, zo ver weg en toch dichtbij… altijd die blik hou ik van jou? ...beslissing voor allebei… of een blijk van berouw?…

Als een mus die me plotseling aankijkt en weer wegvliegt nergens heen, wil ik voorgoed vertrekken als iemand die je kende en voorgoed verdween, me verbergen om de dingen die je zei want ik las het nooit in je ogen, de liefde voerde mee…gaf me geluk of heeft me bedrogen, tranen op het kussen van de vorige nacht doen mij m’n adem benemen, kijk…

Merkbare leegte...meestal te laat, smaakt naar dwang van onnodig kwaad, de morgen zal leren, alles met respect te eren...…

Het hart kijkt met een vraag, is men eerlijk en oprecht, soms is het begrip snel of traag, maar uiteindelijk meer dan...echt...…

Geestelijke warmte, fysieke kilte, geestelijke charmte, fysieke stilte, ogen kunnen niet verder kijken, handen kunnen niet verder reiken, waar ik graag naartoe lachte, bereikt geen begripvolle gedachte, handen door het haar, lippen aan het oor, geeft geen gebaar, die ik graag hoor, is 't lijmen en repareren of isoleren en camoufleren?.…

Als een stilleven hou je m’n gedachten vast, blijf ik kijken wil ik de liefdesbloei niet zien verwelken, tranen overvloeien het boeket als ik mijn gedachten aftast, ben ik egoïstisch als ik mezelf met vrijheid zou verwennen? ik zou alles op alles zetten als ik je stem maar één seconde kon horen, soms heb ik moeite om de dag te moeten meemaken,…

Zon in het begin, regen aan het eind, er is geen gewin, dat elkander verblijdt, een veer waait met de wind, herkenbare wispelturigheid waar zij wil landen, elk woord in dit gedachtenlabyrint laat gedachten in een andere wereld ontbranden, is het voor lange tijd of een fragment? of echt voorbij als blijheid wordt erkend?……

Steeds binding, geen houvast, teveel bevinding, gedachten belast, volop rede, volop bewust, toch geen vrede, nog steeds geen rust...…

Parel van schoonheid uit de oudheid ontstaan verblijd elke aanblik nieuwsgierig naar zijn cultuur Vrede en wreedheid vermengt in één allegorie dapperheid en angst gevangen in ieder figuur Cultuur oh zo oud en verrassend vernieuwend meer dan een vakantie onder de koperen zon Leer mij zoveel je kan wat ik nog niet weet zeg mij wat me pakt en…

De zon schittert in al z’n facetten fel schijnend alsof ik jou overals zie De wind wuift het zand om me heen als je stem in liefdesmelodie Droogte acteert het gevoel van hunkering naar regen de tranen der zeldzaamheid De melancholie van droogte overheerst het spel regen is het antwoord de perfectie van deze drieëenheid Handen gespreid ontvankelijk…

Telefoon rinkelt... Onverwacht... Onstopbare tranenstem onuitwisbaar herinneringsverdriet Hartinslag als bliksem einde der levenslied Antwoord...open verdriet eindeloos Doelloos rondgelopen afstand...machteloos Gedachten ontnemen energie Op het moment dat ik vernam Ontembaar...overmand door emotie Tranengordijn...alles verlamd…

…En de oceaan zal door tranen drijven omdat je hart niet kon blijven Handen bijeen kan geen zee behouden ondanks dat je het leven vertrouwde……

Je harnas in vlees en bloed beschermer van geest en hart Ondoordringbaar wie kijkt een puurheid die me tart Een liefdesbootje meert aan in een moment van verlies De wijsheid van levensvisie een thuishaven die ik verkies Meer dan ik ooit kan uitspreken omhelst die glimlach het gemoed Een zichtbare engel die ik erken met zuivere stem als…

Voor Ouarda... Verdwenen de donkerte van angst geen zorgen voor de volgende dag Diepe liefdes echo duurt het langst ik had eerder willen kennen wat ik nu weten mag…

Ik wil niet voorspelbaar zijn in verleden en heden zie me als het doek in alle hevigheid van jou decor Schoonheid door velen verafschuwd en aanbeden ik omhels je met klanken als een ware tenor In een toneel van getijden bespeel ik je in kwartet euforie in een spel van hemel en aarde Glamoureus in verloren stilte een onmisbaar ballet lach.…

Verlangen naar regen een zeldzaamheid in mijn hart Omdat niemand dan zal zien dat die traan wordt gebracht Draai in een kans evenwichtig als een ballerina in volle toonaarden Een innerlijke kracht geeft antwoord in liefde en geloofswaarden Jouw liefde vertelde me keer op keer bij elke hand een toekomstige lach Een hartelijke warmte telkens…

“hoge muren, open deuren” Al die jaren blind gevaren Op gevoel en wat ik weet Veel gezien, beleefd, zonder te denken Verwarring, angst , verdriet Niet wetende wat het met me deed Zoekend naar mezelf Schreeuwend in de diepte Niemand die mijn kreten begreep Denkende mezelf in toom te houden Tot het mij mijn keel dichtkneep Gevoelloos…

“hoge muren, open deuren” Al die jaren blind gevaren Op gevoel en wat ik weet Veel gezien, beleefd, zonder te denken Verwarring, angst , verdriet Niet wetende wat het met me deed Zoekend naar mezelf Schreeuwend in de diepte Niemand die mijn kreten begreep Denkende mezelf in toom te houden Tot het mij mijn keel dichtkneep Gevoelloos…

Je staat je doet alles wat je moet, even beklemmend als de eerste dag Maar mijn liefde bevangt een vreemde gloed, kon ik maar voelen in een missende hartslag Vriendelijkheid in een open hand, verstijfd elke vinger die het oog verbergt Regen huilt de verborgen tranen afstand, elke dag een hunkering als de hemel huilend tergt…

Het gespreksvenster is leeg Dus ik staar naar je naam En naar de cursor En ik hoop dat je me ziet En ik hoop dat je aan me denkt En ik hoop dat je nog even online blijft Want ik denk alleen maar aan jou En ik mis je zo Een woord Een letter Alsjeblieft…

Ja of nee? kan ik niet zeggen Of wacht...ja en nee? in mijn verstand weerleggen Uiteinden weer aan elkaar knopen het was toch al één geheel? Of was het blijven hopen? in een equivalent moreel Tracht een baby niet te laten huilen als een ziel vragen sterfelijk te zijn En je hart te verschuilen in een camouflage van satijn Want…

...Bij iets in je ogen…, liet je afstandelijk begeren Zag ik blijde angst tegelijk bewogen in gevecht,niet te acteren Een zon in de schaduw, die niemand misschien zag Woorden vertelden me ruw, een gesloten mond in ooglijke aanslag Het verlangen in charme, de pauper in charisma Dringt als verloren warme, kijkende schisma En het stil…

Een kopje schuin en wijs, haar feestzaal, de straat Steeds dansend op reis, in veel vergeten ornaat Ze spreekt om te vragen, haren krijgen de wind Straal je weer met vlagen, de gedachte blijft bemind Je kon je leven niet kleuren, dus dans je telkens onrijp En de reis zal blijven zeuren, tot ik oud en wijs begrijp Een traan hoopt op…

Ergens daar lag het antwoord, veredeld in het aardse as Zo zeldzaam als ik nu pas hoor, die speld in het hooi of gras Zo mooi zo blinkend benoemd, naar het wijze levenstoneel Kleuren vergift, geprikt geroemd, die ene glans, roestend donkerfluweel Het blinkt harder, scherper, pardon, wakker paraat in onbekende uren Zoekend in schaduw naar…

Facet in de glorie der zomer, stilte beroofd zinloos vreugde Staren in geheimen van oudsher, het blad dat de wind verheugde De ontbering van warmte, bij nachtelijke koude zeeën Marteling van geloof in alle, grijpt elk contact buiten leven Herkenning van oude magie, als verwarring van de grens Dromen lijkt een pijnlijk fobie, eeuwig zwart…

…En alles was weg geen geluid geen zicht rondom, stabiel in de haven of vergat ik ’t anker plotseling? Zuid naar noord,west werd oost of andersom? voer ik op nieuwe zee of vloog ik in de dampkring? Helder blauwe aanblik bij een sprakeloze band, stuurloos in elke richting welke ik wilde varen Verloren in elk kompas bij de eerste hand, spreek…

Grenzende gedachten bij de tijdloze schemering, geroepen door prachtig donker, mooi als het licht Zonder spreken dichtbij de oudste waarneming, het niets een omhelzing van eeuwig vooruitzicht Terug zonder traan naar de zwarte filmrol, verzadiging van elk hunkerend begin In een duidelijker aards rock & roll, op een toneel zonder podium gewin…

O lief elke letter geeft een onbekende taal, geen bibliotheek waar ik je boek vinden kan 33 becijfert gefronst de Delfts blauwe schaal, liggend in de tekening geen betere talisman O hartje een naderende datum als het cijfer, de gedachte even angstig als het eerste thuis Je diamanten ziel versnelt naar moordende ijver, een oude onschuld betraand…

Ach schrijf toch van je af simpele ziel! waarom moet ik dat toch tegen je zeggen? Je proeft van mijn gedachtenwiel, omdat de knipoog het zal weerleggen Kijk dan wat je doet moeilijke denker! je wil toch zoete koffie als je suiker pakt? Op reis en geen spoor als Lucifer, ontkennen, exact met dezelfde impact Dirigeer toch's in beide werelden…