132 resultaten.
Baai bij avond
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.970 De schemering valt.
een grote, rode maan
stijgt langzaam uit de golven
aan de oosterrand
der nauwlijks ademende avondzee.
de dromen komen met de golven mee
en mijmerend gewordt mij, ongezocht,
waarvoor ik jaren in vertwijfeling vocht,
denkende dat het geluk omstréden moest zijn
en dat het leven zonder smeken niet schenkt.
o, heerlijk is nu…
Vooruitzicht
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.970 Over enkele dagen
zal het verleden zijn.
om te vergeten
zal ik mij overgeven
aan de warme schijn
van wijn en hartstocht;
maar wat is wijn,
wat kan de duiz'lende
verrukking der liefde zijn
naast het geluk
van dertig woorden
stuk voor stuk
gezuiverd van de tijd?
laat er geen wrevel zijn,
bewaar mijn mond
voor de jaloerse smaad
en het…
AFSCHEID VAN HET DORP
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.636 De verte lokt.
de zee en 't bronzen duin
die golfden om mijn jeugd
versmalden langzaam tot de kleine tuin
waarin mijn moeder nu begraven ligt.
dit was haar raam, dit is de stille brink
waarlangs zij schreed in 't vroege schemeruur.
alles wat aan het leven vreugde gaf en vuur,
zij heeft het meegenomen in haar graf.
wat doe ik hier?…
Vaarwel
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 3.321 Je maakte me
kapot, gelukkig
en blind voor alles
wat er toe deed.
Je nam weg
wat ik niet voelen
wilde, kon
of mocht.
Nu zeg ik
jou vaarwel, ook al
blijf je altijd
bij me. Ook al
was jij mijn bestaan.
Vaarwel.…
DE STERVENDE
poëzie
4.0 met 11 stemmen 4.108 Van hare handen
die zijn hoofd namen
en het wegborgen binnen haar schoot
is toen het kale glanzende strelen begonnen
als een ijl sneeuwen over een groot, somber land.
en toen hij de ogen sloot
over een leven, tot de dood toe vermoeid,
was wat het donkere bloed had misdreven
in een blind brandend wenen vergeven
en uitgeroeid; en behoed
door…
Jij weet nou eenmaal beter
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.370 Mijn tranen doen je niks
zei je
In mijn pijn
geloof je niet
Jij weet beter.
Door geen enkel vuur
ga jij voor mij
Zelfs niet
door een regen
Jij weet beter.
Jij hebt mij al losgelaten
maar ik heb jou nog vast
Jij weet nu eenmaal beter
en ik ben slechts een fantast.…
DOODSSTRIJD
poëzie
4.0 met 12 stemmen 4.235 Ik lig zwaar en verminkt in een hoek van de nacht,
weerloos en blind: ik wacht
op de dood die nu eindelijk komen moet.
het paradijs is verbrand: ik proef roet,
dood, angst en bloed.
ik ben bang, ik ben bang voor de dood.
ik kan hem niet zien,
ik kan hem niet zien,
maar ik voel hem achter mij staan.
hij is misschien rakelings langs mij gegaan…
HOLLAND
poëzie
3.0 met 20 stemmen 5.210 De hemel groots en grauw.
daaronder het geweldig laagland met de plassen;
bomen en molens, kerktorens en kassen,
verkaveld door de sloten, zilvergrauw.
dit is mijn land, mijn volk;
dit is de ruimte waarin ik wil klinken.
laat mij één avond in de plassen blinken,
daarna mag ik verdampen als een wolk.…
Stiekeme trots
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.134 De stiekeme trots
wanneer je jezelf voorbij loopt,
uitgeput neerzakt en
niet toegeeft aan je gevoel.
De stiekeme trots
wanneer je voelt dat je verdwijnt,
langzaam maar gestaag
en dat nooit meer op wilt geven.
Die stiekeme trots
maakt dat ik elke dag weer faal,
wanneer ik opsta
en nog steeds besta.…
Stilletjes kapot
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.221 ...en terwijl jullie verder
kletsen, leven, lachen,
houden van,
maak ik stilletjes kapot
wat jullie zo
geweldig vinden.
Ik ben niet wijs,
zelfs niet verstandig,
ik ben niet slim,
niet mooi, niet leuk.
...en terwijl jullie verder kletsen,
leven, lachen, houden van
maak ik stilletjes kapot
wat toch nooit
waarheid is geweest.…
Afscheid II
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.699 Ik ga op weg
en laat mijn huis
verdonkren
in het avondrood
- o, ga niet weg,
de nacht is groot.
Ik kan niet blijven
lieveling,
de dood ontbood mij
tot zijn kring;
vergeef mij
dat ik achterlaat
wat ik zozeer
heb liefgehad:
mijn huis, mijn stad,
mijn kleine straat
en u
mijn eigen hart,
ik hoor een lied
een grote stem.
-…
Niet dichterbij
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.032 Vraag maar niets,
zeg maar niets,
luister maar niet naar me.
Zie me gaan,
merk me op,
kijk hoe ik mijn leven leef.
Denk aan me,
hou van me,
maar kom niet dichterbij.…
Paestum
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.196 De zuilen zijn vluchtig verguld.
een oeroud zwijgen heeft zich opgericht
uit de getijden der vergankelijkheid.
en onberoerd staat dit verweerd geweld
boven de wirwar en het gekrioel
der mierennesten, en het zichzelf
verdelgend menselijk gewoel.
geen bloem, geen schaduw zijn gebleven
gelijk zij waren op de eerste dag
en elke nacht…
De vliegmachine
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.919 De aarde spant zich om hem uit te stoten,
de roekeloze, die haar greep ontsprong
en zich naar hare rondste toppen wrong,
waar 't wonder hem der luchten wordt ontsloten –
Want vorsing loert in zijn gedoken sprong
en heersen ligt in zijne wil besloten;
hij proeft de kansen om zich af te stoten
aan harde lucht, waardoor zijn schroefslag zong.…
Brief aan een vriend
poëzie
3.0 met 21 stemmen 4.948 Tracht, na uw vijftigste jaar,
langzaam te leren, dat het goed is
als de bladeren vallen;
zeg tot u-zelf: 'ik wil pas vallen
onder de winterstorm'. -
mij kan soms nu het verlangen al overvallen
naar onze latere jaren,
als ik niet meer gekooid
in dit zwerfziek verlangen
wonen zal in het huis aan de brede rivier.
hoe goed zal het zijn
de…
Annie
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.988 Haar lichaam golfde in het bed
- de herten traden uit het woud
van berkenzon en beukengoud -
en in het deinen van haar schoot,
gevangen in het gouden net,
verging mijn lichaam in het wed
tussen haar schouders en haar schoot.
in ’t zachte golven van haar buik
verging de ziel en stroomde uit
in ’t donker, wijnrood golvend dal,
en samen, hemel…
Herman Gorter
poëzie
3.0 met 37 stemmen 4.569 Hij was van vuur.
een golf, een vlam,
een stromend stuk natuur,
blinkend als water in de zomerdag.
nooit, sinds ik hem zag,
zag ik nog een man
wiens wezen zo bezielend overkwam
tot in zijn blik, zijn praten en zijn gang.
een rechte beuk, ook toen zijn einde kwam.
de bliksem sloeg
en van de bergen dreunde het naar zee,
met echo's naar de…
Terugkeer uit den Vreemde
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.497 Dit gebied is een landstreek des doods
en de middag is grauw als de nacht...
ach, hoe lang heb ik niet gezocht
naar het pad van haar huis, naar haar tuin,
naar het gras dat haar schrede betrad.
zij was de eerste die in de lente des levens
een zomer lang met mij was...
maar zij verliet mij
en zij verried de vluchtige tenten
voor het…
Bergland
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.954 Dwalend over de hoogten
gaat het lichaam zijn zwaarte vergeten;
vaag herinnert het zich, dat in de spleten
halverwege de top kleine roofvogels huizen
en hoe de nesten zich vastklampen tegen de steilten;
in het dal moeten de huizen staan
en vreedzame dieren gaan
grazend over de weiden.
'hoe lang zal de heugenis aan het dal nog kunnen…
Bloesem
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.227 Oneindig zijn de vloeren van de nacht –
en dromend bruine vrede, deint, o akkeraarde,
dit donkre nachtland in uw warme schoot
o, paarlen licht
aan donkers zachte zomen
schoort een verlaten boom
de wankelende boog der nacht.
als gij de avond om uw schouders plooit,
figuur, gekerfd uit nachtelijk ivoor,
de droom der wimpers langs de luchten…
Zonder weerklank
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.506 Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt;
ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt;
verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet;
wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.…
Breek op
poëzie
4.0 met 7 stemmen 2.237 Breek op
en verdwijn in de nacht;
zie niet om naar het huis
van uw hart.
laat uw leven liever vergaan
en verbloeden in eenzaamheid
dan nog langer de wegen te gaan
waarvan iedere steen u weer zegt
wat gij hebt misdacht en misdaan.
ga heen en weiger te staan
voor de bloedraad van een gericht
waarin gij uw jeugd hebt verteerd,
uw gloed en uw…
Ontmoeting in het donker
poëzie
3.0 met 20 stemmen 5.715 Vaag, geheimzinnig en groots
gaat de avond over in nacht -
alle grens en gloed wordt gedoofd
en het donker regent als as.
en ik, die de roepstem des doods
heeft bezworen als nimmer voorheen
van mijzelve afstand te doen,
en ik, wie de engel verscheen
zonder blinkende rusting of zwaard
zwart en stil aan het eind van de…
De voortekenen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 3.028 Soms was zij heel de dag met zichzelve alleen.
langzaam boog zij zich dan af naar de wand
en zij verdween in onzichtbare verten; hij bleef alleen
achter, wachtende of zij wel keren zou uit dat land.
later keerde zij dan, maar zij was zo doordrenkt
door vijandige geuren en vreemde, geheimzinnige glansen,
dat hij zich door haar kussen verraden…
Zonnige septembermorgen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 4.056 De zomer en de late rozen
zijn zacht ontblaadrend uitgebloeid;
het bloedend vuur, het hete blozen
tot oud oktobergoud vergloeid.
de groene vlammen van de bomen
- bestorven bruin en wingerdrood -
zijn van hun donkre drift benomen
o dag, o droom van blauw en goud!
het licht hangt in de honingraten
der vensters als een vochtig vlies…
Vrouw
poëzie
2.0 met 13 stemmen 4.942 Lichaam, wentelend al-leven.
gedrochtelijk staan wij en massaal geheven
tegen de rottend-paarse hemel van verlangen
hijgende nacht
mijn vale handen tasten even
het slierend kransen van uw blauwe haren,
die, gif en scheemring, vachten hemel waren
over al-ruimte, uw gelaat, ivoor ovaal,
waarin uw ogen, spitse spleten, hangen:
een groen signaal…
Maannacht
poëzie
3.0 met 17 stemmen 5.312 De maan breekt de wolken uiteen;
en stromende uit die wel breken
kolken en kreken, gletschers en meren
naar alle verten uiteen.
de aarde is klein en alleen,
een slingerend schip in het ruim,
dat zich stampend en schuin
overstag gaand in doodsangst
kampende boven houdt
op het kolkende water des donkers
onder het stormende schuim.
ik lig…
Toren van Babel
poëzie
3.0 met 15 stemmen 4.638 Ik zat op school en kreeg weer te horen
Dat de toren van Babel
als een ton
in duigen had moeten vallen
omdat de menselijke ziel
van de ene hoogmoed in de andere viel
‘en hoogmoed komt voor de val—’;
zij had haar grenzen niet willen bewaren,
zij had niet kunnen verkroppen
dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren,
zij had Gods…
De bruid
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.814 Ik dacht dat ik geboren was voor verdriet --
en nu ben ik opeens een lied
aan 't worden, fluisterend door het ijle morgenriet
nu smelt ik weg, en voel mij openstromen
naar alle verten van de horizon,
en ik weet niet meer
waar mijn loop begon.
de schaduwen van blinkend witte wolken
bespelen mij en overzeilen mij;
en scholen zilvren vissen…
Drie verzen voor een dode II
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.445 Een middag blind van zon. bloemen en dieren
rekken en wentlen zich in het verblindend licht.
over de heuvelen aan d'einder der rivieren
koepelt en straalt een blinkend vergezicht.
maar hier, achter een koel en lieflijk glinstrend water,
waaraan het middaglicht een groene schaduw gaf
liggen de doden zij aan zij in de geschroeide aarde:
een dezer…