niemand kan aan woorden iets ontlenen
als ze aan de aardkorst toebehoren
sterke boren huilen overbodig
hebben nooit graniet kapot gekregen
tijd en beving zuchten, keihard nodig
om de grond te splitsen en bewegen
licht en warmte schijnen afgesloten
van de kleine ondergrondse daden
maar ze komen aan de oppervlakte
als verdwaalde eenzame nomaden…
In de ochtendzon, o sole mio verwijl ik bij voorkeur privé
matineus in mijn hangende tuin
achter muren van mijn haus am see
in d'azuren poel van morning glory
en de aquamarijnen salon
Pas demoiselle, pas de quoi
c'est pas de problème pour moi
geen vreemde eend in den vreemde
bohémien zwerver doch geen nomade
Met vrienden en maîtressenharem…
Dan blijf ik liever hunkrend zwerven
En kom terecht bij de nomaden.
Mijn landgenoten smaden mij: 'Hij is mislukt.'
Ja, dat ik hen niet meer kon schaden,
Heeft mij in vrijheid nog te vaak bedrukt.
In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er altijd naar iets streven,
Om ‘t welzijn van zijn medemensen denken.…
te steriliseren
normaal toch huishoud’lijk beheren
erfgoed van vloer tot plafond
wat we niet werk'lijk rein krijgen
extra te behand’len tegen parasieten
willen zonder zorg genieten
niet zeuren werken heim'lijk zwijgen
immers wacht voor de trek van maden
ze planten voort - bij de konijnen af
fokken in de wieg tot aan ’t graf
vieze nomaden…
grond is opeens een gammele brug zonder armleuningen
de lekkere beat van david guetta
klinkt nu opeens als violengehuil
mijn hoofd draait
als een opgevoerde carrousel
en mijn lichaam wordt slap
ik ben een marionet zonder touwtjes
speel de ster in mijn eigen show
wanneer ik mijn mond open
spreekt de tong een andere taal
letters zijn als een nomade…