ik zag je glans
wegdrijven op het
zanderig water, ook je
trots want je hemelde
het blauw naar grijs
aan jouw voeten
schuifelt nog wat hoop
in de gedaante van
rot hout, maar je poort
blijft voor eeuwig gesloten
onklaar gemaakt en
ingehaald door de tijd
jouw kleur zonder vernis
maakt je elk seizoen doffer
het lijkt of onze sporen…