Alle inzendingen over Nuenen

Een beginnend dichter uit Nuenen Die kon nog niet zo goed rijmen Toen dacht de slimmerik Ik maak een limerick Maar met het ritme kon hij ook niet zo goed overweg…

Diezelfde neef* heeft weer wat uitgehaald: De stiekemerd heeft een Van Gogh gestolen ‘ ‘k Ben gek op Nuenen zei hij onverholen Ik wacht totdat verzekering betaalt’ Die stomme neef blijkt wéér een slimme vent Een vriend is de verzekeringsagent…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…

Toch was de armoede in Nuenen eens zo erg, dat men alleen nog op aardappelen leven kon, let op, geen gebakken friet met mayonaise, maar waterige aardappelen zonder saus, een hele berg, een ernstige malaise. Pardon? Wie waant zich de Nuenense kunstpaus? Die brengt zelf het heilige dorp in discrediet!…

Ik ben vandaag weg met de trein, zomaar ergens heen, ik zie wel wat het zal zijn, misschien Tilburg, misschien Geleen, het kan ook zomaar Nuenen worden, even kijken waar Van Gogh vertoefde, zonder overdreven veel verkeersborden, toen alles kon en weinig hoefde.…

Aardappels in Nuenen, in Arles zonnebloemen en in Auvers het korenveld met zwarte kraaien een man in knetterende zon aan ’t zaaien wat laat ik graag mijn ogen langzaam zoomen tot bij de klodders, vlekken, vegen, ze doemen op en dichterbij en terug, de kleuren draaien perzik- en amandelbloesems, hemels laaien in mijn hoofd en buik, handen grijpen…

Zundert, Saint-Rémy, Arles, Paris, Nuenen, 's Gravenhage, Londen, Bourinage, Etten, Auvers Sur Oise Wil ik meer schorem noemen die door mij zijn afgeschuimd, waar mijn kwasten canvas raakten in het groen, heb al mijn energie erin gestoken, noppes heb ik er verworven, het was bijna niet te doen, geen blik, geen streling hen nog waard waar…