Alle inzendingen over Opvrolijken

~~~ de spiegel lacht als ik dat wil maar aan opvrolijken tijdens verdriet doet ze niet ~~~…

Het ooit zo progressieve verstand is aan emotionele erosie onderhevig opnieuw verschijnt de heldere zon in de ochtend in verf gele streken vreugde in het buurthuis op het plein waar mensen zonder werk en geld de dag opvrolijken in schone schijn magische creatieve krachten voorjaar bloesemt bonte kleuren een oude man lurkt aan een sjekkie…

Ik voel aan hoe jij je voelt Dat is depressief Dus doe ik extra lief Maar dat maakt geen verschil Jij lijkt nog even kil Geen glimlach die verschijnt Jouw rotgevoel verkleind Ik blijf wachten op jouw glimlach Maak een grapje hier en daar Maar krijg het helaas niet voor elkaar…

Onder de Morspoort uit 1668 te Leiden komen zoete wietgeuren mijn neusgaten opvrolijken. De stemmen boren door mij heen als pikhouwelen in zachte mosculturen. Ik moet hier weg, voordat de wachters komen om mij aan hun speren te rijgen. Ik hoor ze al komen. Het is pikdonker.…

Hoe ik het ook opvrolijk het blijft koud en kil. Het gemis zit in de vloer en in de muren. In het tikken van seconden naar eenzame uren. Hopen dat ik snel de slaap weet te vatten en kan vergeten. Hopen dat mijn hart in de ochtend al wat pijn heeft versleten.…