Alle inzendingen over Orfeus

Had Orfeus niet Eurydice gedood Door zelf te hunkren naar haar levende ogen, Voor eeuwig had hij haar in ’t licht gevoerd. Nu stond hij wenend waar zich de afgrond sloot En had voorgoed zich aan zijn arm onttogen Wie hij zo vast zich dacht aan ’t hart gesnoerd.…

Had Orfeus niet Eurydice gedood Door zelf te hunkren naar haar levende ogen, Voor eeuwig had hij haar in ’t licht gevoerd. Nu stond hij wenend waar zich de afgrond sloot En had voorgoed zich aan zijn arm onttogen Wie hij zo vast zich dacht aan ’t hart gesnoerd.…

Zonder vast patroon en vlaagsgewijs Zwelt een galm, steeds luider, polyfoon Verzonken gongklank, golvend monotoon In een gedurig monaurale wijs Zo daalt hij stapvoets en sluipenderwijs Met aan zijn lier zijn transparante plectrum In 't duister, schimmenrijk akoestisch spectrum Van Pluto's subterrane zielpaleis Marmer, steen en ijzer…

Één voorbeeld doet uw trouw ver onder de onze dalen, Haalde Orfeus niet zijn vrouwtje uit de hel; Wat vrouw dorst ooit haar man daar halen?…

Wij schetsten jouw beeld maar dit beeld kwam niet tot leven Wij keerden terug in het verleden Maar haalden jou niet naar het heden Het lukte Orfeus’ gezang evenmin In Paradisum voor jou, de hel hier voor ons Wij ervaarden de nood om bij jouw dood stil te staan, maar Het dagelijkse leven holde voort, ons voorbij en bijna omver Woorden…

O solemio zonnesolar heliofidelio Hoe fris en helder klaarwatert de parelvisserhoen O breidelloze zonaanbidster daar op gindse twijg Hoe zonneorgiastisch slaakt zij zuchtinduivelstoon Triolentriomfator sonatinestimulator Polyfone sacre du printemps commotivator Tomeloze hogetonenzang vocalisator Torenhoge korenopdemolen…

ik keek niet om toch blijf je weg dat hele eind voor niets…

. __________________________________ TANTALUST KWELLING Hij nam haar in het riet, Persephone Maar Ceres zag het niet, wist ook van niks Nu zingt zij met haar voice in 't rijk der Styx Haar klaaglied 'Orfeus en Eurydice' Een kwelling, levenslang voor Tantalus Nu zij hem aanklaagt, in de Tartarus…

't Is mij niet om het even of mijn Eva Mijn virtuele dichtkunst minnares Niet voor retraite kiest maar als maîtresse Mijn teerbeminde guardian alter eega Zij is mijn eilandnimf en zeemeermin Mijn raad op dichterspad, beschermgodin Betovering berooft mij van mijn zin Een tinteling stuwt mij het zeegat in Mijn stem is dan wel…

wesp Chalcidiae, met lange smalle tenen De montezumakwartel cyrtonyx Schijnt laatstelijk gespot, van heind en ver Gevlogen van de kust van Florida Familie der odontophoridae Haar kleed opaal als van een vreemde ster En 's nachts nog donkerder dan een onyx Maar montezuma oropendola Zwiert met zijn staart van psarocolius En zingt als Orfeus…

obsessief onbuigzaam despotist En nam na zeven jaar ontslag verliet het muzikale mekka Wenen en koos voor New York Doch onberekenbaar ook daar als potentaat zonder concessies ging hij met name 's zomers componeren Ook kwam hij naar Amsterdam voor hem was het zijn tweede huis en Mengelberg en vakgenoten beschouwden hem als een Orfeus…