161 resultaten.
Kind der aarde
poëzie
2.7 met 898 stemmen 125.255 Nu kom ik elke nacht, Moeder, slapen bij u thuis:
Geen afstand in de avond scheidt mij van uw liefdelichte huis.
Voorgoed uit al Gods sterren ken ik de eigen moeder mijn:
Daar is niets in de wijde heemlen als uw ogenschijn.
Hoe vindt de schaamte mijner ogen, Moeder, u onveranderd schoon;
Hoe bleef gij trouw en goed, Moeder, voor de ontrouwe…
Goede Dood
poëzie
4.3 met 18 stemmen 4.670 Goede Dood wiens zuiver pijpen
Door 't verstilde leven boort,
Die tot glimlach van begrijpen
Alle jong en schoon bekoort,
Voor wie kinderen en wijzen
Lachend laten boek en spel,
Voor wie maar verkleumde grijzen
Huivren in hun kille cel, -
Mij is elke dag verloren,
Die uw lokstem niet verneemt;
Want dit land van most en koren
Is mij immer…
Liefdes uur
poëzie
4.4 met 18 stemmen 2.143 Hoe laat is 't aan de tijd?
Het is de blanke dageraad.
De diepe wei waar nog geen maaier gaat
staat van bedauwde bloemen wit en geel.
De zilvren stroom leidt als een zuivre straat
weg in het nevellicht azuur;
en morgens zingend hart, de leeuwrik, slaat
uit zijn verdwaasde keel
wijsheid die geen betracht en elk verstaat,
vreugd zonder maat,…
Avondwandeling
gedicht
3.6 met 89 stemmen 96.539 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande. . .
Wat gingen wij vanavond ver
Het werd alleen tè laat:
Nog verder dan de gouden ster
Aan blauwe…
Hoe hoger hoe heter.
poëzie
3.5 met 17 stemmen 5.050 Des middags steekt de Zon, die zoet is als het daagt*,
Zo wast* der Minnen brand*, hoe men ze langer draagt.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
dag wordt
neemt toe
Liefdesvuur…
Geluk
poëzie
4.0 met 18 stemmen 3.508 Dit is geluk:
Dit is de vreugde die langer duurt
Dan de eigen dag, dan overnacht;
De vreugde die groeit in dromen onbedacht
En, voor de zon de witte morgen vuurt,
Om roereloze slaper wacht
In al der aardedingen donkere pracht;
Dit is de vreugde die zich niet meer bezint:
O onverwonderd wonder, heilige macht
Van 't dagelijks herboren kind…
Droom-Huis
poëzie
3.7 met 20 stemmen 3.729 Weet ook gij dat stille diepe huis?
Achter brede blinde poort
Kruisen eindeloze gangen en portalen
Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen
Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort.
Weet ook gij dat stille diepe huis
Door welks schaduwige vree
Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree?
En zijn plotselingen…
Herdenken
poëzie
3.3 met 24 stemmen 3.389 Nimmer zal de ziel vergeten
Schone wereld waar zij leerde
Wat gemis niet had geweten
Dat zij de eeuwen lang begeerde:
O te lachen, o te wenen,
Zich in lach en tranen geven,
Tot te lachen of te wenen
Wordt der lichte ziel om 't even:
O te wenen, o te lachen
Tot de neevlen zijn doorschenen,
En haar wenen wordt als lachen,
En haar lachen…
SPROKKEL-ZOMER
poëzie
4.0 met 15 stemmen 2.056 Als een wolk van zalige ogen,
Uit het land waar 't eeuwig zomert
Opgevangen in de teerheid
Van matzilvren spiegels, hangt het
Wonder van de goude middag
Over winterzee en -stranden,
Aureool van weinige uren
Om de lichtheid onzer ogen...
Die de dalen uwer stilten
Bedt temidden van de stormen,
Die de schrijnen uwer heemlen
Boven…
Kussen
poëzie
3.4 met 19 stemmen 3.736 Rode lippen, blanke leden
Wijken uit hun eng omhelzen
Naar de koele heldre grenzen
Waar zich oog en oog ontmoeten
In der ziele kus.
Als de diepe blauwe heemlen
Duren over zee en landen,
Duren over dood en leven, -
Over liefdes dood en leven
Duurt der zielen kus.
Toch, ons zielen konden nimmer
Tot elkaar in ogen reiken,
Konden niet uw…
In memoriam
poëzie
3.3 met 9 stemmen 1.394 Hoe schijnt van avondstrand
Doods overkant
Lichter dan heel dit land van leven:
Zo twee jonge ogen sterrestom
Zien klaargeheven,
Dood, uit uw schemer om.
Gij hebt in blind bestaan
Uw oud geheim verraên:
Geen kan meer in uw duisternis geloven,
Nu ge die helle lampen stal,
Die heel de reis door schaduwdal
Niet zijn te doven.
O ik dacht…
De dag lag bleek
poëzie
4.3 met 3 stemmen 1.482 De dag lag bleek neer op bleke sponde.
De wateren lagen blank onder blanke avond,
De lucht was stil van sprakeloze monden,
de wolken waren droef van ingehouden tranen.
De windevloot, de schepen van de luchtezee,
Lagen alle stil voor anker aan de kimmeree.
Daar was geen zonnemond de avond rood te kussen;
Daar was geen teer gerucht de stilte…
Laatste zomerdag
poëzie
4.6 met 7 stemmen 1.924 Al de gouden middaguren
Van de zonnen die verzonken,
Stralen door dit blankdoorblonken
Blindend dak van blauwe muren
Op de stervensstille lach
Van de laatste zomerdag.
In de dalen van de duinen
Huivren wondre schemeringen
Om de helderheid der dingen;
En geen aêm vleugt langs de kruinen;
Dieper dan de middagvreê
Hijgt de stilte van de…
O Liefde, Liefde
poëzie
4.2 met 6 stemmen 1.907 O liefde, die als lijden zijt,
Rijs in mijn oog met iedre nieuwe dag,
Dat ik de wereld en haar kindren mag
Zien in uw licht, een kind dat u belijdt.
En laat mij niet alleen, maar in de nacht
Daal in de schaduw van mijn koele borst,
Dan zal ik veilig slapen als een vorst,
Die rust in ´t midden van bevriende wacht.
Zo moge ik zijn als dun…
Domburgs uitzicht
poëzie
3.2 met 14 stemmen 1.905 Opeens, met één blik te overbruggen, valt verslonken
De straklazuren Roompot tot een kronkelkreek
Voor ‘t land van Schouwen als verheerlijkt opgeblonken
En stralend aangedreven uit zijn nevelstreek:
De witte stranden en de brede berg der duinen
Met in zijn laatste plooi het kleine dorp bekneld,
De hoeven loofgepluimd binnen haar akkertuinen,…
Zingen
poëzie
4.1 met 23 stemmen 2.407 Zingen, lief, zich belijden
In de naakte heimlijkheid
Waar de goden zelf in schrijden
Door de godenloze tijden
Enkel kenbaar de gewijden
Als hun hand de zegen breidt,-
Zingen, lief, is zich belijden
In zo naakte heimlijkheid!
Zingen, lief, is zich versteken
In een vindbaarheid zo schoon,
Dat naar echo-lichte woon
Onder jeugd-en-liefdes…
Eenzame nacht
poëzie
3.8 met 22 stemmen 2.555 Uw ogen waren er niet,
Uw stem was zo ver, zo ver,
Het was een avond zonder lied,
Nacht zonder ster.
De stilte was zo diep, zo groot,
Boven en onder en overal,
Dat iedre windeval
Moest brengen dood.
Mijn ziel was als een bloem naar u
Grootopen,
Weerloos als doodschaduw
Ze had beslopen...
Hoe heb ik wreed verstaan
In één stil even…
Ik kan/wil niet
hartenkreet
3.1 met 43 stemmen 2.168 Het zal je maar gebeuren,
Getroffen door rassenhaat.
Je sluit je ogen en denkt,
dat de wereld vergaat.
Je kunt je ogen sluiten,
dat de wereld niet voor je bestaat.
Maar wat doet je dan besluiten,
als je deze maatschappij aanvaardt?
Een pak op m'n sodemieter,
het helpt allemaal geen reet.
Wat denk je dat ik moet worden?
Toch niet zo'…
Een Majeboom*
poëzie
4.2 met 5 stemmen 3.157 Aan de Joffren* Anne en Tesselschae Roemer Visschers gesonden naer* haar vertreck vanden huijse te Muiden, in 't jaer 1621, spreekt
Orpheus* met sijn stem en vinger
Maeckte eertijdts den* boomen voeten,
Datse* bij gekroonde* stoeten
Liepen nae* den soeten singer.
Ist dan vreemdt, dat ick verslinger
Op uw speelen,
Op uw queelen,
En loop achter…
Baren in stilte
hartenkreet
2.9 met 7 stemmen 3.701 De koele zwoele wind door de haren
Nooit eerder weer gevoeld sinds jaren
Machtig alles kunnen klaren
En toch weer woelig bedaren
Standvastig bij de fok
Fier en ferm, lijf rechtop
Jagen we het zeil in top
Starend naar de spits voorop
We hijsen alle zeilen
Wat mij betreft nog zeemijlen
Uren lekker maat-loos varen
Ik hoef mij niet te scharen…
Morgenlijk verwachten
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.062 De dag staat als een maal bereid,
Ik proef in 't zuivre morgenlicht
Als een nog woordeloos gedicht
Uw naë afwezigheid.
De verten zijn al luw van u,
Waar zon de laatste neevlen reeft,
Gij zijt al in het windbegin
Dat door de tere toppen beeft...
Breng mij mijn deel van 't koel gespeel
Dat tintelwater achter wilgen doet,
Van 't luchtazuur…
Vriendlof
hartenkreet
4.2 met 8 stemmen 4.692 Stevig in een ander licht gebracht,
Bewondering voor jou ervaren,
Dat gevoel raakt mij onverwacht.
We kennen elkaar al korte jaren,
Swingend en vol energie,
Veel plannen en toch veel ‘maar’-en.
Spanning en twijfel is soms wat ik zie,
Maar er dan toch voor gaan,
Prins in een melancholieke komedie.
Scheppend als jezelf daar staan…
Alleen
poëzie
3.6 met 25 stemmen 3.800 Ik was een stil en eenzaam kind,
Eenzaam als geen -
Gij zong voorbij als een stem in de wind:
Nu ben ik alleen, alleen.
Gij streek voorbij als een schone schijn -
Vanwaar? Waarheen?
Wat kan ik zonder u beter zijn
Dan alleen, alleen?
Alleen met de zee die ebt en vloedt
Op haar gezetten tijd,
Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt…
Eindeloos
poëzie
3.7 met 21 stemmen 3.487 Wij die onze eenzaamheid
Droegen als goden,
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Zie welk een huis ons
Verlangen gebouwd heeft:
Landen en zeeën
Plaveien zijn vloeren,
Zonlicht en maanschijn
Zoldren de kameren,
Achter de sterren
Wijken de tinnen -
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Lief, dat gij mijn zijt,
Lief, dat ik uw ben,
Wat is het…
Winter-stad
poëzie
3.7 met 22 stemmen 2.432 In het koele gouden bad
Van het fijne winterlicht
Rijst de grote mensenstad
Tot een droomvervlucht gezicht:
- Al de gangen, al de zalen
- Waar de ziel in droom mag dwalen.
Boven glansgewassen pleinen
Waar de stille mensen lopen,
Juichen klokken uit haar open
Torens zuiver door de reine
- Luchten naar verrukte dromer
- Al de hartstocht van…
Nocturne
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.879 En waart gij nimmer zelf gekomen,
En had geluk slechts kunnen zijn
Van teerst gemis de waterklare pijn
En tegen d' achtergrond der bonte dromen
Lichtschaduw van uw verre schijn,
Uw zon die nimmer boven kimmelijn
Rees uit oneindigheids verstilde stromen, -
Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten
Der gouden dagen, der juwelen nachten…
Invocatio amoris
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.915 Die de blinden blinde smaden,
Daar uw glans hun schemer dooft
Waar de kroon van uw genaden
Weerlicht om één sterflijk hoofd:
Door de duizenden verloornen
Aangebeden noch vermoed:
God die enkel uw verkoornen
Loven voor het hoogste goed...
Door de kleurgebroken bogen
Van de tranen die gij zond,
Worden ziende weer mijn ogen
Als in nieuwe…
Wanhoop
poëzie
3.8 met 10 stemmen 5.696 Niet meer hoop ik uit dit schemerduister licht:
Al de heemlen sloten achter uw vervluchten luister dicht.
Wat bedoelen al der aarde, al der sterren prachten nu?
Geen der groene dagen, geen der zilvren nachten wachten u.
Waarom wil ziel niet berusten, waarom blijft zij immer kind?
Waartoe voortgeloven in de zegen die zij nimmer vindt?…
MAANLICHT
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.382 Het maanlicht vult de zuivre heemlen
Met glanzende geheimenis,
De luisterblauwe verten weemlen
Van Die alom en nergens is.
Alleen de grote zonnen hangen
Als feller kaarsen in die schijn:
De ziel herdenkt haar lang verlangen
In niets-verlangend zalig zijn:
Alsof van achter diepe slippen
Haar dolend tasten eindlijk vond
Met hare…
MIJN BLEKE DENKEN
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.108 Mijn bleke denken dwaalt tot u door diepe nachten
Als moede schapen naar haar eindelijke stal;
Zij maken wit de nacht met schemerblanke vachten,
Weidend de duisternis van het welig donkere dal.
Ik troost wel iedere dag met zon en zachte praten
In eigen weide en kooi haar stomme droefenis,
Maar in de avond breekt haar leedgerekte blaten…