Alle inzendingen over Ron

Noch Jans, noch Zwolle had het kunnen dromen: Zijn spelers hebben Ajax echt verpletterd Hijzelf: bekwaam, betrokken én geletterd Het hóógtepunt, het móóiste moest nog komen: Gebalde vuistjes, beentjes van de vloer De Dans van Jans was onbeschrijf’lijk stoer…

Deze nacht was het mooiste mijn deel je droeg mij woorden aan, alsof je hart klopte en veel opkwam met de wassende maan. Het was als brood voor mijn mond ik genoot van de kruimels licht, alsof het het eerste had van de ochtendstond compleet verguld ontspannen en onverplicht. Alsof je nog steeds wist wat taal is wat ik dagelijks uit onze…

Hoe prachtig kan een gedicht ontroeren alsof het als fontein op je gazon zacht spuit, wat ons als leek naar een geheim kan ontvoeren, alsof het klinkt als een vogel die zachtjes fluit. Soms spreken zinnen dan wondere woorden die je plots compleet verstillen en bekoorden, ongezocht soms zin voor zin en laag voor laag klinken als die ene ultieme…

Bij Palestijnen krijg je visioenen Van terroristen, bommen en granaten Maar langzaamaan krijgt ieder in de gaten: Dit vreedzaam volkje gooit alleen met schoenen Dus Israëli’s, niet meer lopen fokken De vijand is gewoon een held op sokken…

Vandaag is voorbijgekropen Amper kans om deze in iets moois om te dopen Ik ben stiller dan normaal de uren voortgegaan Al trachtte ik juist vandaag bij jaren her stil te staan. De wolken pakten nu ook samen in een donker kleur Zelfs de pioenrozen en lavendel hadden een andere geur Er vlogen schietende schimmen van ooit voorbij Het weer laat…

Zoveel dat aangewakkerd wordt door het lederen lijk uit het veen, beteugeld, de niet gesprongen sprong van het fossiele paard, men ontdekt een slang: loze komma wervels, het magere gebeente echter, de hoeven te leeg voor het machtige afzetten in het niets, het ontbreken van vleugels, de hoef die het gras niet meer raakt. Dreef hij maar…

Een Irakees werd gedood, volgens de letter door dader, volgens de geest door soldaat, dus volgde vrijspraak. Een hoog van de toren blazende Wijkerslooth werd daar afgeblazen door opgefokte politici die de taal van de straat spraken, het volk opzettend tegen Openbaar Ministerie. Doodsbedreigingen per e-mail volgen, waarover schande gesproken…

Rouw onder het ganse volk en aan het hof. Was zelden méér op een Duitser gesteld. Veroverde onz’ harten zonder geweld. Verdient als mens en prins-gemaal alle lof. Parkinson eiste uiteindelijk zijn tol, De weg naar de dood kent geen protocol.…

Voor jou... zou ik de wind willen vangen Een steen laten zweven Of gewoon willen doen Alsof ik het kon Maar jij weet al dat ik het kan en verlangt geen bewijs van iets dat jij ook al voor mij zou doen R O V E R…

Hef toch het hoofd omhoog broeders, Want Gods rijk is naderbij. Wij zullen hem dan zien, Ja ook echt van dichtbij. We zullen dan God lof toebrengen voor zijn troon En zingen voor zijn Zoon.…

Hoe zal ik deze maand gaan omschrijven het is de maand dat het voorjaar begint waarin alle dieren de liefde bedrijven maar ook de maand waar men zich bezint een paar minuutjes van intense stilte om al die slachtoffers te herdenken om even stil te staan bij die kilte en de doden onze gedachten te schenken de laatste jaren zijn er stemmen te…

Er zweefde een stofje door mijn vertrek Ik vernam het toen een zonnestraal er op landde De aantrekkingskracht liet het gaan bij verstek Totdat het op een meubelstuk strandde toevallig deed het mij denken aan de aarde in een baan door het immense heelal alle stofjes die het lang geleden vergaarde en die werden gevormd tot een grote bal alles…

De avondzon verjaagd al het licht even voordat de schemer op staat een gratis schouwspel in het zicht er is geen kleur die mij niet ontgaat de hemel staat als het ware in brand door al die fel gekleurde tinten mijn auto zet ik even aan de kant om dit wonder te laten bezinken gehoon en verwensing is mijn deel terwijl een auto langs mij schiet…

Soms zit ik uren tegenover een wit papier starend in het oneindige van mijn gedachten mijmerende gedachten over leed of plezier of over zaken die ik nog kan verwachten Het valt niet altijd mee om iets te schrijven gedachten zijn nu eenmaal sneller dan de pen de prikkels van boven zijn moeilijk in te lijven en sommige ontsnappen omdat ik ze…

ik voel een traan in mijn ooghoek een beetje vocht gevuld met verdriet een emotie die de vrijheid zoekt en die daardoor de bron verliet die traan bezit een stukje van mijn leven een moment dat ik heb meegemaakt een pijnlijk bericht dat werd gegeven waardoor ik even uit balans was geraakt de emotie neemt afscheid van mijn gelaat een vrije…

Ik wordt wakker met rijp op de dekens het heeft hard gevroren deze nacht de ijsbloemen zijn de laatste tekens vandaag wordt ik op het ijs verwacht van de warmte, op het koude zeil mijn sokken zijn weer eens zoek schoon ondergoed na de dagelijkse teil gevolgd door een corduroy broek de thee staat te dampen in een mok snel een ontbijt voordat…

De rivieren kruipen door het land als een waterslang Het aflopende land brengt het water terug naar zee dijkhuisjes staan tegen de uiterwaarden in het gedrang en uit de ochtendmist verrijst het silhouet van een boerenstee langzaam komt het leven weer op gang na de nachtrust gerammel van melkbussen klinkt over het koren in het ochtendgloren…

Een dik boek is vandaag gesloten Ik voel me vreemd en verlaten door een wolk van verdriet overgoten en niet in staat om er over te praten die laatste uurtjes waren te pijnlijk een gevecht tot de laatste snik toch leek het mij zeer waarschijnlijk dat er een rust kwam in haar blik de vrede die mijn moeder heeft gevonden stelt mij amper in…

De grote wijzer van de klok staat dichtbij middernacht het lopende jaar is bijna voorbij, de seconden tikken door het jaar waarin zoveel goede dingen werden verwacht maar uiteindelijk eindigde als al die jaren daarvoor een jaar geleden stonden we net als nu te wachten kijkend naar de klok en het glas champagne in de aanslag denkend aan de…

Met mijn oude vlieger nog levendig in gedachten Dansend op de wind aan de Zuid-Hollandse stranden Ik wist nog niet wat ik van het leven kon verwachten Wist ik nog niet waar ik uiteindelijk zou belanden Die vlieger, steeds hoger door de opwaartse wind Doet mij denken aan de idealen in het leven De dromen die leven in de gedachten van ieder kind…

Al het vertrouwde wordt beetje bij beetje ontnomen ik leef in een wereld die ik niet meer kan verstaan nieuwe technologieën zijn veel te snel gekomen misschien ben ik te lang aan de zijlijn blijven staan het is net of ik ontwaak in een vreemde omgeving Bevolkt door creaturen die ik totaal niet meer ken wonend in een wereld met een andere beleving…

Het betuttelende vingertje van de overheid alles moet in het gareel volgens nieuwe wetten datgene wat ik heb geleerd is volledig uit de tijd en het heeft geen zin om je er tegen te verzetten maar ik ben een rebel, ik wil er niet aan toegeven dat wat altijd zwart is geweest, kan niet wit worden hoezeer ze dit ideaal met regels ook na willen streven…

Als kind speelde ik graag aan de waterkant spelend met bootjes of steentjes scheren altijd was er een buurvrouw aan de overkant die, uit angst voor verdrinken of mij bezeren mij waarschuwde voor de gevaren van de waterrand geheel opgaand in mijn spel zag ik geen gevaar de bootjes dreven onschuldig in de haven toch kwam deze vrouw met een afwijzend…

Een markante dag in mijn jonge bestaan bij het stoplicht op de fiets zag ik haar twee reebruine ogen keken mij aan en hopeloos verliefd stond ik daar maar redelijkheid was ik terstond vergeten die ogen brandden in mijn gedachten door mijn vrienden voor gek versleten wat kon ik anders van hen verwachten die eerste kus kwam onverwacht nog…

Tien spijltjes met tien gekleurde ballen zo leerde ik vroeger tot honderd tellen spelenderwijs leerde men de getallen en zonder enige moeite, het optellen het rekenen werd een tweede natuur antwoorden zonder na te denken toch werd het veranderd op den duur zonder er enige aandacht aan te schenken hoofdrekenen is een enorme klus zweetdruppels…

ik sta nu overal alleen voor niemand die mij bij de arm neemt door de liefde die mijn maatje bevroor voelt dit leven mij helemaal vreemd soms als ik het dan echt niet meer weet kijk ik naar die foto met mijn kinderen zij mogen niets voelen van mijn leed ik mag hun blijde jeugd niet verhinderen die glimlach, de blijdschap op hun gezichten…

nooit heb ik mij zo zeer vermaakt als vanavond ik ontdekte een serie die mij werd ingefluisterd het was net of ik mij weer in mijn jeugd bevond is het daarom dat ik het in mijn hart heb gekluisterd? eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel…

Struinend tussen de puinhopen zoek ik naar gebroken stukken uit mijn leven scherven van geluk en verdriet liggen verspreid en uiteen gekraakt deze puzzel moet worden opgelost om mijn verleden opnieuw te herleven zodat ik zelf het moment kan zien waar ik het spoor ben kwijtgeraakt vertwijfeld maar vastberaden begin ik de stukjes bijeen te zoeken…

Als een rode draad door je leven in goede en slechte tijden blijft die ene herinnering aan je kleven niet in staat zijnde om het te vermijden een herinnering van spijt misschien één die je heeft gemaakt tot wat je bent de uitkomst was niet te overzien en je hebt het al die jaren ontkend niet in staat om de tijd terug te draaien zit je daar…

de zon breekt door de wolken, nog niet zichtbaar voor het oog grijs en grauw nog overheersend, staat daar plots een regenboog langzaam wordt een glimlach zichtbaar om de mond van een kind en de regenboog strekt zich verder als een oneindig kleurend lint zo kwam jij in mijn grijze leven, onaangekondigd net als het lint ik was er totaal niet op…