Alle inzendingen over Ronald Ohlsen

Als je koffer in de gang bleef staan Dan wist ik dat je snel weer ging Naar weer een nieuwe bestemming Rome Parijs Madrid Milaan Pakte je al je mooie kleding uit En gooide je ze naast de wasmand Lag je je tandenborstel op de badrand Dan wist ik je blijft een tijdje thuis Totdat je uitgerust was en niet meer moe Dan waren er nieuwe verre…

Het verkleurde boek waarin jij het laatste las, het ligt hier naast me, op het kastje bij mijn bed. Bladzijden met ezelsoren, verkleurd van wit naar bruin. Ik zal het lezen binnenkort, om te weten hoever jij was.…

Krokettengrond en hamburgerdozen Straatstenen mayoglad In de poel des verderf ben ik dronken Maar vannacht nog niet genoeg gehad Ik zie nog neonlichten, hoor nog zingen Hoor nog lallen, glas gerinkel Schel gelach uit lange stelten Kortgerokt met lage truitjes en buiken bloot Glitterluchtjes, hakkenknikken Oude snoeper zwaar beschonken…

Het is tegenwoordig alweer licht als ik naar bed ga. En het is al bijna donker als ik dan weer opsta. De nachten zonder jou, daar komt geen einde aan en thuis, daar hou ik het niet uit. In de middag sigaretten koppen koffie. Bij de bakker zijn de broodjes vaak al op. Als de mensen vanaf hun werk naar huis gaan, trekt bij mij de mist…

Denkend aan jou, denkend aan ons, aan toen ik vijfentwintig was en jij negentien. Ik wachtend op een vliegveld waar ik met je afgesproken had zomers, glimmend strak in T-shirt, strooien hoed en spijkerpak. Jij in een koude trui waarin ik toch kon zien hoe mooi jouw lichaam was. Denkend aan je Alweer denk ik aan je.…

In mijn eigen stilte zitten treuren in café Eijlders vol vertier. Ik tel daar mijn barsten en de scheuren, zwelgend in grote glazen bier. Bitterballen, kaas en ossenworst, zorgen voor gesprekken met volle mond. Voor de sprekers met de grootste dorst, maakt het niet uit of iemand het verstond. Met open ogen en nuchter hoofd, beschouw…

We liepen over de lange Calle Marbella, rechts de arena, schitterend in de zon. We waren bij Pepé geweest in Campana, tinto gedronken, voordat de siësta begon. Wat praten met Alfonso en Amador, in onze handen- en voetentaal. Maar jij wilde weg en wist niet waarvoor, of we naar ons huis terug konden gaan. Je liep traag nadenkend pas voor…

Ach, mijn nee, het betekent niets. Net als een verbod voor je bestwil of mijn angst. Nee, betekent niets voor ons. Wat ik niet wil zeggen, en jij niet wil horen, nee, dat zeg ik niet. En als het toch gebeurt omdat ik kwaad ben op je, of op mezelf, en ik zeg nee, dan lachen we samen.…

Ik denk ze te horen soms. Het lijkt of ik ze zie zitten, rokend en jenever drinkend. Klinkend, ploegend, op het braak liggend terrein van onwennige ogen en oren. Hun stemmen klinken door als naschokken in niemandsland, die het land verscheuren en bomen ontwortelen. Terwijl niemand het op dat moment zag is de wereld toch veranderd.…

Bij de Postjesweg op weg naar school, hard trappend op mijn fietspedalen. Vaak wind tegen of harde regen, daar dacht ik altijd, dat ik het einde van de Admiralengracht nooit zou halen. Maar op de één of andere manier was ik toch altijd sneller dan ik dacht bij de Jan van Galen.…

Zij keek me aan, vanuit mijn bed, met een gezicht van, ik zou jou wel kunnen redden. Wij zouden lol maken, dikke pret, ik ben jouw vrouw en jij mijn man. het zou me lukken, durf ik te wedden. Zij zou me redden, van drank en gezwalk langs donkere kroegen, en andere vrouwen vol met alcohol. En ik, ik zou als dank een ander zoeken. Want…

Met nieuwe ogen kijk ik rond naar grachten, bruggen en herenhuizen naar kerken en sloepen vol studenten alsof dit gisteren nog niet bestond We zwalken langs café's en begroeten vele bekenden in de Kinkerstraat een laatste broodje bij de Turk Zo blijkt maar weer Amsterdam is toch heel anders dan bijvoorbeeld Urk…

Het lege Spaanse café, wij zitten daar bij de open pui, met een ober die de stenen vloeren dweilt. Drie mensen met uitzicht op de wilde zee, en de regen die met vreemde vlagen in het zoute water valt De muziek van Jean Michel Jarre die hard over het strand heen waait Rijen palmbomen die in gelid kromwaaien alles lijkt onecht Alsof ik…

Jij liep de deur uit en ik zag verdriet aan je manier van lopen. Je ging de gang op dat ik riep, hoorde jij niet meer Tegen vreemden zei ik de woorden, die bestemd waren voor jouw oren hoeveel ik van je hou. Misschien de kans niet om ooit nog iets te zeggen. Niets meer te vertellen of uit te leggen. Ik hoop dat je weet dat jij was wat…

gebroken raam een lege hal stille momenten lucht donker en grijs liefde ver te zoeken het zal wel gaan regenen vandaag…

Zoals je daar lag 's morgens in de zon achter de gordijnen. Als een godin in ons bed dat nog warm was van de nacht. Ik kon mijn ogen niet van je afhouden en wat ik voelde moest wel liefde zijn, dat wist ik zeker. Want daar had ik tenslotte mijn hele leven over nagedacht.…

Als ik aan het luiden van de kerkklok hoorde dat het tijd was om op te staan dan keek ik altijd eerst naar buiten door mijn kleine zolderraam Als ik dan de ranke toren zag machtig hoog boven de daken dan wist ik dat het goed was en dat er niets veranderd was het was gewoon een nieuwe dag.…

Ik fluister zwoele voorjaarswoorden. Die ik buiten niet zou zeggen, in de regen en felle zomerwind. Maar die hier bij de kachel klinken als een houtblok op de hete vuren van wat ik nu zou willen. Zwiepende takken en krakend hagelraam klepperende brievenbussen buiten, en in mij woedt windkracht negen.…

In onze tuin van Eden leefden wij onder bomen met rijpe vruchten. Er was vers water en dieren van het veld en vergezichten over het land. Maar achter de hoge hekken blaften steeds vaker de valse honden, met tanden die glinsterden in de zon trokken zij aan de kettingen van hun meesters. Lang konden we ze buiten sluiten en waren wij veilig…

Ik zag je lopen over straat, alleen en zoekend. Je keek naar binnen of je me misschien zag je had je hand boven je ogen tegen de zon, als een indiaan in een film met John Wayne. Je zag mij niet in de schaduw, zelfs niet toen ik met tegenzin naar je zwaaide. Je liep weer door, je schouders licht gebogen en kijkend alsof je je laatste duppie…

Wij keken in elkanders ogen en herkenden al de eeuwen, tegelijk. De grote vriendschap was geboren, de vriendschap voor altijd. Niets kon ons geluk verstoren, geen heden of verleden en geen toekomst en geen tijd alles was bepaald, millennia te voren. De vrouwen traden terug, zij waren zwijgzaam en bedeesd, precies zoals het hoorde en…

Soms zat ik aan de oever van het brede water, Zoiets als een rivier En zag dan aan de overkant Iets, door de afstand schijnbaar traag, bewegen, Een vrachtwagen of autobus. Dan dacht ik: “kijk, Daar gaat iets Dat ik nu niet kan bereiken. Het beweegt ongrijpbaar Langs mij heen en heeft van mij geen weet.…

Ik sprak die taal vroeger ook De taal die ze op dat plein spreken, De taal van al die pleinen De pleinen overal ter wereld Waar we spraken in de taal van het verzet, de stenen, de opstand de revolutie, de vrijheid, Die sprak ik ook, die taal Dat sprak ik, vroeger de taal van het plein Nu spreek ik de taal van de angst De taal van het…

De maan scheen over de bogen. De treinen reden over de dijk en het gebouw van machinefabriek Jonker, stak hoog en donker boven mij uit. Voor mij op de cafétafel stond een kopstoot en ik proostte op mijn oma. De stem van mijn opa dacht ik te horen, Ik rook nog steeds de geur van teer en olie. Een auto reed de Bickerstraat in. Ik voelde…

Er is nog tijd zat We hebben nog tijd genoeg We wachten af en leven verder We drinken wat, we trouwen eens en scheiden weer, kinderen komen en leiden hun eigen leven We lachen soms en huilen vaak. We drinken wat en het inzicht, dat je denkt te hebben, dat wisselt met het aantal glazen Tijd speelt geen rol Gisteren, vandaag, morgen,…

Al was hij het ook zelf allang vergeten Toch stond hij dacht ik indertijd bekend Als een zeer middelmatig president Die weinig van de wereld bleek te weten. In elk geval was Reagan nooit zo groot Als hij opeens geweest is na zijn dood.…

Van Strien legt zijn verkennerstaken neer En nu schijnt Wilders Plasterk te beogen Maar sinds Yesilgöz hoogstens wil gedogen Zijn er voor Geert geen goede opties meer Een minderheidsregering klinkt inept Als je het niet op minderheden hebt…

Dat zei minister Ronald Plasterk (Wetenschap) vrijdag na afloop van de ministerraad. Het lichaamsdeel staat op sterk water in het Leidse ziekenhuis LUMC.…

Naar Ajax komen Koeman en Ruud Krol, De een uit Zeist, de ander van Vitesse En die club heeft dus straks weer interesse In Waalwijks oefenmeester Martin Jol. Zo draait opnieuw de trainerscarrousel Al leidt dit nooit tot beter voetbalspel.…

vn-gezant een koerier als symbool van licht en van vrede Gedwarsboomd door tientallen dronebardementen en honderd hamastunnels, ondergelopen Panta rhei panta rhei in de goot van de dood, door Gaza's puinhopen een streepje licht Uit Pisa komt de inquisitie voorbij woordwaaiend, vreemdganger, vaag, maar precies op tijd voor chez Ronald…