Het was alsof ik in een spiegel keek
De allereerste keer dat ik je zag
Het was een onvergetelijke dag
Qua levenswijsheid was ik nog een leek
Ik was verbijsterd en totaal van streek
Ik voer nog lang niet onder eigen vlag
De dichter die in mij te slapen lag
Ontwaakte en waagde de oversteek
Het is nu alweer dertig jaar geleden
Dat ik verliefd…
met bommenwerpers
zijn we meer in de wolken
dan de ooievaars
over de holten
het verwachten van vrijheid
stank van eigendunk
toekomst op een cent
balancerend op de rand
van de pretendent
ik ben als schokland
een eiland op het droge
dode zeevisser
een bommenwerper
terugkerend van een missie
weer op gedoken…
Hoe deernis wekkend schouwt ons Schoklands' noordpunt
tal van iepen in karkas voor eeuwig verloren op een rij
het kimportret schaduwt takken bladerloos en vogelvrij
tijd dat-ie eens gumt zo de Heer hier heeft gestunt
Schokkers korenwijn staat om klaar te schenken
eenmaal droog kwam ziekte via stadsbomen binnen
reden wellicht te overwegen weer…
Slechts vond men er nog op Schokland,
Die zwoeren bij kris en bij kras,
Dat er onder in de diepte
Nog heel wat over was.
Een oude visscher beweerde:
Hij was dikwijls door klokgelui,
Dat uit de zee opkwam, gewaarschuwd
voor een naderende onweersbui.
De torenklok van Oud-Staavren
Die moest dat hebben gedaan.…
bijkans
gedegenereerd
In zijn bestaansrecht
weggepromoveerd
Juist dàt is waar hij
zich zo voor geneert
Veel liever wijlt hij in die
Andere Wereld
Van sluipen over daken
onbetreden
Van stappen voor het oog
nauw waar te nemen
Als blackbird in the dead
of night...een merel
Nauw hoorbaar in de wind,
ver uit het zicht
Van Urk en Schokland…
Deze potloodgrijze waterstroom, krachtig en vol kolken stromend naar wat eens Schokland was.
De verre afkomst van mijn moeder haar familie komt daar vandaan.
De glans van kinder- en vrouwengezicht stroomt onder mijn voeten.
De IJssel, het sieraad van de Hanze en de levenschenkende stroom van Overijssel.…
fabrieksvoer
dat krijg je gewoon niet door je strot
In Moddergat wordt veel gerouwd
met de dood is men wel vertrouwd
op de tafel daar staat een doodskist
de man erin werd uit zee gevist
In het andere huis uit Moddergat
vertelt men nu dit soort verhalen
over vissers die verdronken
en van schepen die toen zonken
Kijk daar zit de vrouw uit Schokland…
142
Bezig met laden